Voordat we het wisten, zat ons schoolreisje er op, en toerden we terug richting stad. Om de tijd te rekken, koos ik per ongeluk de toeristische (wegwerkzaamheden) route. Afgepeigerd hing ik over’t stuur, want ons weekend was nu eenmaal #dikketietkak.

De tijd vliegt, voordat we het weten is het 4 juli geweest, daarom dit aandenken voor de ingewijden, en een tip van de sluier voor de onwetende:

Onze theatergroep verbleef dit weekend in Lauwersoog, ter voorbereiding op ons stuk van 2, 3 & 4 juli. Een avond in de week theater repeteren was tot nu toe gezellig en leuk geweest, maar een weekend weg met zijn allen was andere koek. Welke waailap snurkt, wie schijt een uur in de wind, en wie voert de act van de bonte avond te lang door? Alle antwoorden werden met een glimlach door de groep verwelkomd, en dat typeerde de sfeer. Een ieder had zijn vaste weekendverplichtingen gelaten voor wat ze waren, en toonde haar of zijn inzet.

We stonden op de dijk van Lauwersoog. De camera in de aanslag, onze concentratie op en top, en plezier vierde hoogtij. Dat was blijkbaar te zien, we trokken bekijks. Een stoet jongedames van rond de vijftig hield halt, en stond glunderend te kijken. Ze waren met zijn negentiene en scharrelden in roedels achter elkaar. ‘Waar gaan jullie naar toe dames?’ ‘Naar huis.’ ‘Lopend over de dijk? Sportief hoor!’ En sportief zagen ze eruit! Allen droegen gepaste kledij uit de lokale outdoor winkel, met een flesje water, en waarschijnlijk een kompas in hun rugzak. De ene roedel voer verder, en de volgende diende zich aan. Ook zij wierpen blikken vol nieuwsgierigheid, en enthousiast werden ze verwelkomd. De propagandamachine draaide op volle toeren, en ze wisten bij vertrek – 2, 3 & 4 juli treedt THTR op in het Groningse der Aa-Theater (herhaling is de kracht)! De door wederzijdse belangstelling gevoerde conversatie, mondde uit in een spontane deelname aan de fotoshoot door één van de dames. Zij poseerde erop los als een natuurtalent, de foto was genomen voor we er erg in hadden. De jongedames herhaalden ‘THTR’ voor zichzelf, zwaaiden, en zetten de pas op z’n Bartjes voort.

De jonkvrouwen waren nog maar net gevlogen, of ik werd blij verrast door Lodevika die met haar beste vent langsfietste. Ze doet er alles aan om in de column vermeld te worden. Xjedoegknuffelzoen.

Toon Hermans zei – ‘Iets wat waar is, dat raakt op’t podium.’ Dat zal onze leidraad zijn. Komt tot zien, u bent welkom.