Wellicht bent u er geweest, misschien niet. Gisteravond had ik haar tot in de nacht begroet, vandaag nam ik verwonderend afscheid van haar.

De Speculant uit 1911 lag in de vaart, een prachtig oud zeilschip waar piraten het op gemunt zouden kunnen hebben. Haar houten mast fier overeind en ik vroeg mij af welke boom voor hem gesneuveld was. Welk vakmanschap had haar vervaardigd? Ze was een kunstwerk en ik had moeite om haar achter te laten, maar een trein moest worden genomen. Dus ik liep langs de waterkant en over de brug linksaf op het station af.

Daar lag een architectonisch wonder voor mij. Een brede boulevard was geplaveid om de voetganger ruim baan te geven vanaf of naar het station. Deze weidse opzet waarbij de voetganger centraal stond verwonderde mij. Het was een eer om de schoonheid van haar te aanschouwen: weidsheid in infrastructurele ruimte. De panden die links en rechts waren opgetrokken, leken grote stappen opzij te hebben gezet voor de voetganger. Het was de leegte die je ontving en welkom heette in Leeuwarden. Een leegte die jou het centrum liet voelen van de stad, geflankeerd door statige panden en wateren gevuld met oudheid aan schepen.

Voor mij toonde zij de intentie van de stad, ze had haar best voor je gedaan om je te ontvangen in schoonheid. Om je aan haar hand mee te nemen om haar te ontdekken.

Vanuit de trein ontdekte ik het bestaan van natuurgebied de Groene ster welke tegen de stad aan leek te liggen. De verbazing over deze ontdekking deed me glimlachen. Iets nieuws ontdekken is fantastisch!