Zwaluwen zweven op de thermiek. Gedragen door de wind glijden ze over de weerstand van de lucht. Eén alleen, twee samen en dan opeens vijf vliegensvlug langs elkaar. Alsof ze spelen, maar nee, ze verlaten elkaar zonder te groeten. De avondlucht koelt af en kleurt lichtblauw. Een wolk vertoeft op afstand en houdt zich afzijdig.

Zomer in onze kleine stadstuin, vanuit m’n luie stoel sla ik het tafereel boven mij gade. Onder de hazelaar spenderen we steeds meer tijd dezer dagen.

Een klein badje vult zich door de tuinslang die door het raampje van de badkamer uitgerold is. Foske doet haar zwembandjes om want veiligheid boven alles. Dan opeens wordt er op de voordeur geklopt en staat haar vriendje Yver voor de deur. Een beetje moe van school, maar als hij Foske volgt naar de tuin en het badje ziet, wordt z’n zwembroek gauw uit de tas gevist. Potverdikke hij heeft z’n waterpistool ook mee en de buurman achter de schutting moet het bezuren. Foske lacht en spuit hem in zijn bakkes met haar waterpistool.

Niet alleen biedt de hazelaar schaduw, z’n hazelnoten vormen munitie voor m’n katapult! Mocht er een student in de buurt overlast veroorzaken, dan kan ik ze belonen met een hazelnoot. Al verraadt de noot mij waarschijnlijk als schutter.