De gehele Wester Es weet van mijn bestaan inmiddels af.
Mooi hé…ongelooflijk zelfs hoe mijn opa in zijn negentiger jaren het woord ‘geranium’ niet lijkt te kennen. Een voorbeeld, held van me. Net als mijn vader en moeder. Mijn moeder die me altijd op de hoogte houdt van het wel en wee van een ieder die zij een warm hart toedraagt. Dat zijn nogal wat mensen. En het kan mij vaak niet eens wat schelen hoe het met de vader van een persoon gaat, die ik kan kennen omdat het de buurman is van die ene vrouw wier haar zoontje bij de voetbal zit. Het gaat om haar intentie en die is van zuivere schoonheid.
Ze vertelt me vrijdag over mijn opa, hoe hij de naam van deze site op heeft geschreven om hem door te kunnen geven aan iedereen die hij ontmoet. Mijn vroegere basisschooljuf, juffrouw Simone, had mijn moeder aangesproken en haar gecomplimenteerd met mijn column over opa ‘oudejaarsdag’. Juf Simone was op bezoek geweest bij haar schoonmoeder, maar bezocht mijn opa uiteindelijk langer.
Ook gister sprak Jermo mij aan, dat zijn moeder hetzelfde stuk zo waardeerde. Ik kon wel raden hoe ze ermee in aanraking was gekomen.
Een jaar geleden werd hij weduwnaar en zijn gebroken hart mist haar nog dagelijks, maar hij zit niet bij de pakken neer. Hij leeft en geeft. Hij inspireert en maakte als acteur en rode loper model inmiddels faam. Een harde werker heel zijn leven en bovenal en niets minder is hij mijn opa. Inmiddels dus ook mijn PR man.
Beleef ik dezer dagen dan niets anders dan mij door hem te laten inspireren? Jazeker wel, maar de wandeltocht naar het heldendom in 2012 bewaar ik voor in mijn boek. Het eerste elftal helpen kampioen te maken, het opzetten van een onderneming, een mini aanschaffen, de eeuwige twijfel leren accepteren en bovenal genieten van het vrouwelijk schoon. Ik kan er geen genoeg van krijgen en Jermo smste me: “Je zag er goed uit vandaag jonge! Als een echte ladykiller…” Een groter compliment van een kenner kan ik niet krijgen om deze column mee af te sluiten.