De sneeuw plakt namelijk niet. Een schande! Hoe moesten we nu ons plannetje uitvoeren vandaag? Wiens idee het was weet ik niet zeker, maar ik dacht die van Edwin. Gisteravond werd de afspraak gemaakt, vandaag zouden we met z’n drieën een grote sneeuwbal de rondweg brug opduwen en dan hoppakee van de brug af laten rollen. De camera in de aanslag en kijken hoe Edwin zich omver zou laten kegelen door de grote sneeuwbal. Rond een uurtje of drie kwamen we bij Ed thuis en wat bleek, hij was er! De vriendin van Dennis ging ook nog mee, omdat Dennis zelf helemaal in Uruzgan zit. Gisteren hebben we een kaart voor hem geschreven en als ik me aan m’n belofte moet houden, loop ik daar binnenkort ook om hem op te halen.
Drie fietsen, een missie en hoppakee, daar driften wij de buurt uit en rechtstreeks de Nagtegael buurt in. Luchies werd nog even geroepen en daarna vereerden we Sander zijn huis met een bezoekje. Sander… je mag ook gewoon nee zeggen als je liever met de vrouwen koekjes wilt eten op zondag. No problemos. Sander bleef thuis en wij driften ook zijn buurt uit op de fiets en zagen van alles en iedereen onderweg. Een brommerrijder met een touw en gast eraan vast die snowboarden. Een moeder dat haar kind probeert op te vangen terwijl hij op de slee van een heuveltje af kukelt. Gezinnen die een frisse neus halen en zich een weg baggeren door de sneeuw. Echtparen die de fotocamera onder het stof weg hebben gehaald en er lustig op los schieten. Het heeft iets gemoedelijk, de sneeuw bedekte landerijen. De mensen lijken erdoor te onthaasten of het is gewoon de angst om nog een heup te breken waardoor de oudere mens nog langzamer aan doet dan normaal.
In ieder geval, wij bereikten onze plaats van bestemming: de brug! De fietsen aan de kant en rollen met die sneeuw! Toen kwam de teleurstelling: de sneeuwbal rolt niet… of hij rolt wel, maar hij wordt niet groter zoals we ons grijnzend hadden voorgesteld. Hoe moet dat nu met ons plan? Verwoede pogingen om toch sneeuw te vinden dat plakte, werden ondernomen. Die zoektocht werd snel gestaakt en na enige onderlinge sneeuwballen, ontdekten we een nieuw spel. Op de heuvel aan de voet van de brug speelden enkele kinderen. Een met een slee, de ander keek toe onder toeziend oog van vader en moeder en een apart groepje jongens rond de tien jaar pakte het anders aan. Zij hadden een skateboard genomen, de wielen eraf gedraaid en snowboarden zo van de kleine heuvel af. Dat leek mij ook wel mooi en dus vroeg ik of ik het ook eens mocht proberen. Dat mocht! Whoehoo en BAM daar ging ik… plat op mijn muil. De eerstvolgende paar keren gingen aardig goed. De toeschouwers moesten in ieder geval erg lachen toen ik over kop vloog onder aan de heuvel. “Laten we dat dus nog maar een paar keer doen”, dacht ik bij mezelf. De venties van tien jaar lachten zich slap, maar vonden me wel dapper, de meesten van hen durfden niet. Edwin durfde gelukkig wel, hoewel het toch hoger was dan hij dacht. Daarna ging Fix Up Ronnie nog ff een paar keer en de filmpjes werden geschoten! Even dacht ik terug aan gisteravond, toen ik achter een auto slingerden op een slee op de parkeerplaats van de C1000. Dat was mooi werk, behalve toen ik sneeuw in m’n bek kreeg omdat ik op mijn buik op de slee lag en ik door een bult sneeuw heen dook. Prima vermaak ik mij met de sneeuw! Ik hoop dat die Elfstedentocht er komt, van mij mag het nog wel even zulk weer blijven!
Afsluitend wil ik een ieder een gelukkig nieuwjaar wensen en ik hoop dat u het filmpje van vanmiddag hier op ploep.com nog te zien krijgt! Tot later…