‘Mensen zullen altijd fouten blijven maken. De enige manier om misgrepen te voorkomen is door het moeilijker te maken om het verkeerde te doen, en het makkelijk te maken om het goede te doen.’

Soms kom je uitspraken tegen die logisch klinken. ‘Het moeilijker maken om het verkeerde te doen en het makkelijker maken om het goed te doen.’ Vandaag las ik deze uitspraak in een artikel van de Correspondent, over de toeslagenaffaire en het aftreden van het kabinet. U zult me niet vaak betrappen op politieke onderwerpen, maar deze uitspraak leek mij van algemeen nut.

Want wat is het goede doen? Het aftreden van het kabinet leek mij niet de juiste respons op een tien jaar slepende zaak. Het biedt geen oplossing en de schuldigen ontslaan zichzelf van hun verantwoordelijke taak om de oplossing te vinden. Het lijkt in die optiek zelfs laf om als minister op te stappen.

Ik worstel met het goede doen, met het nakomen van plichten. Mocht ik hier rust in vinden, dan heb ik m’n doel behaald – een deugdzaam man zijn: iemand die weet hoe en wanneer hij moreel wijs moet zijn. Een plicht lijkt mij een zelfopgelegde verantwoordelijkheid. ‘Wanneer ben ik een goede vriend?’ is een vraag die mij plaagt. Ik heb ze nog steeds niet de hand geschud, geknuffeld en met ze geproost op het nieuwe jaar. Die onuitgesproken belofte hoop ik snel waar te kunnen maken. Ik ga nadenken hoe ik dat makkelijker kan maken.