Edje zat langs de kant te koekeloeren. Ben benieuwd of hij zijn Angelsloose vriend nog heeft gesproken. Ik heb de gast in ieder geval even vertelt dat de reactie op het gastenboek gewaardeerd werd en daarna maakten we hem met drie tegen twee in op de voetbalvelden. Wat een kakveld was het trouwens, maar toch schrijft het Dagblad van het Noorden dat ik een wereldgoal maakte. Dat kan ik niet vaak genoeg horen of lezen. Om de trainer te quoten: “Jammer dat er geen camera bij was.” Och och och het was een kleine moeite. Ronnie had niet z’n beste wedstrijd, maar dan nog is de man een groter gevaar dan menig ander. Hij gaf me de bal waarop ik de assist op Ruud kon versturen, dus alle waardering voor hem. Voetbal was echter niet het enige wat aan m’n klok sloeg dit weekend.
Vrijdag loop ik in Grunn, op weg van het station naar de Oosterpoort. Dan kom je wel eens mensen tegen. De ene passeer ik zonder hem of haar op te merken, de ander staar ik nog even na. Vrijdag liep ik langs ik een meisje waar ik wel bij stil moest gaan staan. Er lag namelijk een eend aan haar voeten. Hij was dood zo vertelde ze mij. Ze zag dat hij aangereden werd en belde direct de dierenambulance. Terwijl ze samen met het dier had staan wachten, overleed hij in haar bijzijn. Er lag dus een dode eend bij haar voeten. “Jammer dat je hem niet hebt kunnen redden, je bent goed bezig”, vertelde ik haar en ik verliet de crime scene. Dat vond ik echt, zij was goed bezig. Maar hoe kwam ze in hemelsnaam aan het nummer van de dierenambulance? Had ze die standaard in haar telefoon alsof ze al haar dagen met het redden van dieren vult? Is het nummer heel bekend zonder dat ik daar vanaf weet? Is het soms een een drie? Of heeft ze ook een Iphone net als zo velen en heeft ze het nummer stand te pede gegoogled? Ik hoop dat ze niet google heeft gebruikt als zoeksite, maar Ecosia! DE milieuvriendelijke zoekmachine!
Maar goed, ik bevond mij in Groningen en bezocht direct maar even Leonie en Paulien die lasagna voor mij hadden gekookt! HEERLIJK! Het leverde mij een avond met plezier en gezelligheid op en genoeg energie om de trein te halen. Ik moest namelijk rennen om de laatste trein te halen en ik was niet de enige. De een na de ander sloot zich bij onze hardloopgroep aan. “Moet je ook naar Assen?” riep een gast. Voor het gemak schreeuwde ik maar “ja!” terug en ook hij zette het op een lopen. De uitslover rende ons voorbij en gniffelde. Alsof hij er trots op was ons ’s avonds laat in te halen met zijn hardloopneigingen. Terwijl hij zich de sloffen uit het vuur rende, rende ik zo efficiënt mogelijk om met minimale inspanning het maximale resultaat te boeken. Dat lukte en terwijl ik relaxed het perron opliep, lag de hardloper op apegapen de tegels van het perron te knuffelen. Knuffelen is altijd fijn en meer zeg ik niet over de zaterdagavond en zondagochtend. De zondagavond werd tot in de puntjes verzorgd door de Fun Loving Criminals! Wat een gasten met hun relaxte tunes en spontane Metallica achtige beukmuziek. Natuurlijk werden de old skool liedjes als Scooby Snacks en King of New York nog ff van stal gehaald. Alex en ik zagen dat het goed was! En zo is het weekend alweer voorbij en zal ik deze week een late dienst werken om vervolgens het nieuwe weekend aan te breken. Dat zal morgen zijn… Om jullie de week door te helpen, heb ik ff een filmpje uit de oude doos gehaald. Gezien de reacties worden filmpjes gewaardeerd, dus bij deze. Geniet ervan!