Veel plezier daar Gert! Laat wat van je horen!
Een trouwe lezer met een oprechte inborst en speler van het seizoen tweeduuzend acht en negen. Dat pakken ze je nooit weer af jongen!
Daar staan we dan, tweeëntwintig jaren verder, aan de rand van het water en verlicht door de sterren. De vlammen van het kampvuur lichten onze vrienden even verder op. Das ja een heel mensenleven, tweeëntwintig jaren. Dat meisje van laatst was nog jonger.

We groeiden met mekaar op vanaf groep één op de Prinses Marijke school tegenover de kerk. Hij groeide wat langer dan ik deed, maar ik hoorde dat het daarboven vaak wat kouder is. En zoals hij zei, jij bent goed in sport, dus ie hebt ja niks te kloagen. Gelijk heeft hij, grootte is niet belangrijk. Door de jaren heen vlochten onze paden zich deur mekaor en soms liepen ze wat wieder van mekander. Nimmer verloren we elkaar uit het oog en nu staan we in’t holst van de nacht te praten over het leven. Onze levens en hoe dat nu verloopt. “Maak je geen zorgen om de toekomst, dat heb je toch niet in de hand,” zei hij. “Ooit las ik wat de Dalai Lama zei. ‘Als je een probleem hebt en er is een oplossing voor, maak je dan geen zorgen. Als je een probleem hebt en er is geen oplossing voor, maak je dan geen zorgen.’” “Ie hebt geliek, maor das makkelijker zegt dan doan.”

Onze vrienden scharen zich rondom het kampvuur en verwarmen zich met het fikkie stoken. Ik verwarm mij met de cola berenburg in mijn mok. Hoewel we in het begin gepassioneerd onze eigen meningen verkondigen, aan het einde blijkt maar weer dat we hetzelfde voor ogen hebben. Zo geniet ik van één van de vele vriendschappen die ik dit weekend vier.

We bent zeilen op skûtse ‘de oude Weduwe’ met z’n allen. Het Snekermeer in het buitenlandse Friesland doen we aan. O nee, geen Friese grappen, mijn oma kwam er vandaan. Ik ben trots op haar en heb niets tegen Friezen. Ik ben dankbaar voor de vele mooie, meestal blonde, dames uit dizze provincie. Als Drent gebruik ik ook gaarne mijn dialect omdat het zo lekker bekt. Hoewel de Fries graag laat merken hoe trots hij is op zijn afkomst, ook hij hoort erbij. Net als Westerborkers waar menig Beilenaar tegenaan loopt te schoppen. Tegen zulk gedrag schop ik aan.

Waar ik ook tegenaan schop is de voetbal en potverdrie, dat ging ja warempel harstikke mooi dit weekeinde. Een dikke overwinning op zak en een trots gevoel in de broek. Dat pakken ze mij niet weer af.

Uiteindelijk roep ik u allen op om deze week gebruik te maken van de benenwagen en even langs Groningen te gaan. Vanaf woensdagavond treed ik daar vier avonden achter elkaar met een gezelschap in het theater op! Vanaf acht uur ’s avonds ‘dans’ ik de sterren van de hemel als koene ridder, niet in één maar in drie stukken! Dus kom langs en kijk uw ogen uit! Dat waardeer ik!