“Nee, nee. Ik ga wel, maar ik neem geen geld mee en haal geen drinken.” En daarna ging ik mee naar het Zwaantje, de kroeg in Beilen. Zaterdagavond en rond half één kom ik aan. Buiten kom ik de één na de andere bekende tegen en voor ik het weet verzamel ik glazen met cola berenburg. Rond één uur draag ik drie glazen met mij mee en rond twee uur roep ik een ieder op te stoppen met doneren.
Dat het ooit zover zou komen. Ik word ouder en dat is maar goed ook. Teveel drinken betekend een dag lang op bed liggen en kotsen tot het gal vermengd is met bloed. En maar roepen dat je NOOIT meer zult drinken. Dat zal me niet meer gebeuren en ik kijk om me heen. Wederom een vrijgezellenfeest welke mij omringd. Aan deze neem ik niet deel, maar ben toeschouwer. De afgelopen maand maakte ik twee van zulke feesten mee en gisteravond stond ik nog te beuken op live muziek van Oort zijn bruiloft. Dat was gezellig in Etten Leur. Een einde rijden, maar de moeite meer dan waard. Vandaag kreeg ik nog een sms van de man, waarin hij ons bedankte voor zijn vrijgezellenfeest.

In de kroeg begint het gesprek met een gast over vechten. Nog nimmer heb ik gevochten en ik ben nog altijd benieuwd hoe ik mijzelf staande zal houden in een werkelijk gevecht. Volgens mij zal ik het verbazingwekkend goed doen. Daarna ga ik aan de stamtafel zitten van mijn nichtje. Zij was ronde-miss vanavond bij de nationale skeelerwedstrijden. Beilen is de thuisplaats voor vele activiteiten blijkbaar. De vriendinnen die ze met zich meebrengt vragen me naar m’n activiteiten rondom 6packBeilen.nl. In geuren en kleuren leg ik hun onze intentie uit en tegelijkertijd begroet ik een vrouwelijk teamlid. Zij zal de polonaise vast nog starten vanavond.

Peter Fox zingt zijn liedje en ik vermaak me opperbest. Dan meldt Paulien zich om buiten pootje te baden. Tot mijn verbazing pakt ze mijn hand vast en zo staan we minutenlang omdat we de bruid vragen hoe zij in dé Visie film van Midden Drenthe terecht komt. Buiten vergezelt Mirjam ons even en beiden zijn ze ladderzat. Ze verontschuldigen zich bij voorbaat, maar het maakt mij niet uit. Mooie dames blijven mooie dames en ik kijk graag naar ze.

Binnen speelt het feest zich verder af en Robbert feliciteer ik met zijn diploma. Hij houdt zich al bezig met het nieuwe voetbalseizoen en ik niet. Dat zien we in augustus wel weer. Hij wijst me op deze avond en vraagt me of ik met mijn column bezig ben. Ik beaam dat. Als ik immers niks te doen heb, observeer ik. Er valt genoeg te observeren. Hoewel ik graag met een mooie dame er vandoor zou gaan, zijn ze allen te dronken en dan vang ik niets met ze aan. Dat zou ik wel doen als ik volledig zat ben, nu ben ik immers nog maar halfzat en mijn moraal vergezeld me nog. Dus stuur ik Milou sms’n. Omdat ik niet op de fiets naar Smilde kom en haar vergezel, ben ik geen held smst ze. Omdat zij mij in de kroeg niet van de verveling afhelpt, is zij niets meer dan ik ben, beantwoord ik haar.

Adele herinnert mij met haar lied aan Gerwin en Lenneke, het kersverse bruidspaar. Tranen stroomden rijkelijk op de bruiloft, maar niet bij mij. Niet dat het mij niet ontroerde, maar niet tot huilens toe. ‘Make you feel my love’ heette het liedje dat ze afspeelden in de kerk. Toepasselijk qua tekst en melodie. Liefdevol.

Inmiddels is het half vijf in de nacht en ik zit achter mijn laptop. Omdat ik mij nu alles nog herinner, typ ik. “Wie sliep er vannacht buiten?” was een veel gestelde vraag vandaag in Etten Leur. Het verhaal van de ‘buitenslaper’ had zich al snel verspreid. “Ik,” antwoordde ik driemaal. Joost hapte uiteindelijk toch en dat was mijn bedoeling. “Tomme, hij schopte me letterlijk de tent uit,” verdedigde hij zich. Vannacht sliepen we in mijn nieuwe tent, zo één die je opgooit en zichzelf uitklapt. Officieel is het een tweepersoons, maar hij is niet berekend op twee brede gasten. Aangezien Joost zich steeds op mijn helft begaf en mijn luchtbed dat niet waardeerde, beukte ik hem er vanaf, terwijl ik stiekem sliep. Uiteindelijk had hij het wel bekeken en ging wederom ‘leger-stilo’, zoals hij zo’n twintig jaar geleden deed en ging buiten de tent liggen. Gelukkig bleef het droog. Morgen is er weer een dag en hoewel de verjaardag van mijn zus en zwager gepland staat, blijft het een verrassing wat de dag brenge moge.

Vandaag is het dus zondag en ik censureer mijn stuk. Halfzat zijn brengt een dergelijke eerlijkheid met zich mee, waar ik nu niet op zit te wachten. Ik herinner me alles nog en dat is een goed teken. Het begin van mijn dag mag dan niet úber fris zijn, ik ben bliede dat het gal blijft zitten waar het zit, Dat heb ik goed gedaan door maar halfzat te wezen!