Ik stap brak de trein uit en ontmoet een collega. Moi, Jo. Op de fiets trap ik me een bult, ik heb ook op deze fiets een lekke band. Opeens rijdt er een auto langzamer naast me. Ik hoorde zijn motor kalmer aan doen. Eerst eemn poepen, en dan heen gaan, hoor ik van opzij. Het is Klaas mijn teamgenoot welke de auto bestuurt. Ik pers er een glimlach uit. Het is me allemaal veel te vroeg na 3 uur slaap. Maar hij heeft gelijk, poepen en gaan, is mijn ritueel op zaterdag voetbaldag. Vaak gaat dit ten koste van mijn warming up.
Het plezier van arriveren in Beilen sijpelt bij me naar binnen. Dit is column materiaal besef ik mij, en zittend op de wc maak ik notities.
Mijn column. Afgelopen woensdagnacht werd ik er nog mee geconfronteerd. Het was kwart voor drie, ik was net thuis in Grunn na een kantineavond, met Isis (de lokale shoarma tent) als uitloper. Mijn telefoon ging: Hallo? Hello, Alfons, this is Jessica van een gerenommeerd vakblad in the States. We are bekend bij grote kranten als bv. the New York times. We know all about you, en wie volgen joen columns al een tijdje. De een is wat beter dan de ander, but we like your freestyle. Wij willen je vragen of joe for us 4x in the month ein column wolte schreiben? Was ist deine antword daarup? Terwijl de jongedame mij deze wortel voor hield, hoorde ik op de achtergrond meisjes die hun lach niet in konden houden. Ze amuseerde me, dus ik nam de tijd voor haar vraag. Ik weet niet of ik jou serieus neem, gaf ik haar terug. Voor jou 100 anderen Alfons! But we like your style. You are the second person we are calling. We know all about you, and the lokaal you are living in. Waar ging mijn laatste column over dan? Wederom gegiechel op de achtergrond. Ehm dat is not belangrijk voor nu, we bieden je 800 uuro voor vier columns elke maand. So was sagen Sie daarup? Ik moest hard lachen. Ik weet niet meer wat ik antwoordde, maar het duurde niet lang voor ze enkele regels van mijn column voorlas. Ah jullie hebben het even opgezocht, goed zo. Jullie? probeerde ze onschuldig vragend de dames op de achtergrond te verbergen. Ja, ik verdenk Abke ervan dat ze met haar rugby vriendinnen wat heeft gedronken, en dat jullie mij nu durven te bellen. Abke, who is Abke? reageerde ze luchtig. Ze was grappig. Anyway, do you want to write for us or niet? Ik koos voor niet. Ze hing op zoals ze had aangekondigd te zullen doen. Dertig seconden later ging mijn telefoon weer over. Haaalo, met mij weer. Het was een grap, je zit in Banana split! Ooooh jammer. Ja, leuk hé! Mogen wij het beeld en geluidmateriaal van deze opname gebruiken voor de uitzending? Nu moet ik eerlijk bekennen dat ik ook beschonken was, maar beeldmateriaal? Hoe hebben jullie dat verkregen? Oh eh, zie je dat zwarte vlekje daar rechts in de hoek van je lokaal? Dat is een camera. Haha, tuurlijk. Ze speelde het leuk. Ze herhaalde haar vraag nogmaals, en op mijn antwoord, reageerde ze ineens met het vragende verwijt – dat ik mij toch niet aan het aftrekken was op haar stem? Neuh, ik ben visueel ingesteld, zei ik. Er werd nog wat heen en weer gebrald, en toen zat het gesprek erop. Een onverwachte, leuke onderbreking van de dagelijkse gang van zaken. Bedankt!
Enigzins achterdochtig keek ik nog even goed naar de rechterhoek van mijn lokaal. Er was niets te ontdekken, dus ik pakte mijn laptop.