We zongen nog nooit zo uit volle borst! Alle liederen die we kenden brulden we uit onze longen.
‘Zo blauw blauw blauw van de Sangria’ – ‘Boes boes, boes boes’ – ‘Ovide en z’n vrienden’ – ‘Met één been in de goot’ – ‘God van hierboven’ – ‘de heer is mijn herder’ – ‘Annemarie’ – ‘Rikke tikke, rikke tikke’ – ‘Groen geel, groen geel’…
Sjakie bracht ondertussen Wesley in de rolstoel naar huis, topgozert. Maar op dat moment voerden Luke & Daan ons muzikaal aan. Daan met z’n mooie bass en de Witte junior viel fantastisch in met z’n grunt-stem. De jonkies keken ons aan met een blik die vroeg: ‘Waar komen die liedjes vandaan?’ De ongelovigen onder ons keken soms met dezelfde vragende ogen. ‘Heer van hierboven?’ Zij snapten niets van onze geïndoctrineerde liedjes. Was’t ene liedje voorbij, dan zwol het volgende nummer alweer aan. De dominee, de voorzitter van onze club, ze waren trots op ons geweest. Bij het lied van kinderen voor kinderen brulde zelfs de barvrouw mee. ‘Is het al zover?’ verbaasde zij zich vrolijk. Ja het was zover met ons gekomen.
We gingen helemaal op in de sfeer en Sjakie viel er hoofdschuddend middenin. Menig koor was jaloers geweest op onze passie. ‘IK HEEEEB HIEEEER EEEN BRIEFFF’ – ‘PAK EM BIJ DE’ – ‘EN IK SCHIJT OP GEEL’. Alle klassiekers kwamen voorbij. Zelfs Guus Meeuwis met ‘Het is een nacht’ en Marco Borsato deden een duit in het zakje. Iedereen genoot. Velen keken verbaasd. Over de liederen die voorbij kwamen. Over wie het hardste zong. Soms kende men de tekst niet en lalde een zin onverstaanbaar mee. Het was fantastisch!
De heidenen in het bargedeelte naast ons moeten het geschal gehoord hebben. Het gaf niets, vanavond was iedereen één. Ik schreeuwde m’n longen kapot. Uit enthousiasme, van passie, omdat’t lekker voelde. Brullen vanuit onze krochten, vanuit onze rauwe ziel.

Er kwam een einde aan. We hadden alle liederen gehad en meer. De kroeg ging dicht, tot ziens, adieu, doeg en bedankt. Op mijn terugweg naar de trein hoorde ik uit een huiskamer mensen Acda&deMunnik zingen. ‘Gemiste kans,’ dacht ik bij mezelf. ‘Die zijn we vergeten.’

Het was mooi geweest, legendarisch. Bedankt allemaal! Luke&Daan als gangmakers. Mooie tijden die je misschien niet snapte als je er niet bij was.