Op het Kuna festival praat ik met man en vrouw Kunstenaar. Hij had de beelden gemaakt in blik en zij had sommigen van teksten voorzien. ‘Waarom spreekt die je aan?’ vroeg man Kunstenaar. ‘Er gaat passie vanuit, een kracht. De anderen zijn ook mooi, maar te sereen & rustig voor mij. Ik zit vol onrust.’ Zo praten we even en ik merk dat ik verander in mijn houding. Mijn vooroordeel over de man die er homo uitziet, waardoor ik niet veel van hem moet hebben, verandert en ik vertel hem wat me bezig houdt. Zijn vrouw komt erbij staan en samen geven ze aan dat zij dit, contact met mensen, het mooist vinden van hun werk.
‘Ik vind het knap dat je het geduld kunt opbrengen om te wachten. Te wachten op inspiratie die je handen aan het werk zetten.’ ‘Hier is geen geduld voor nodig, dit werk ontspant mij en geeft mij energie. Ik hoef niets, dat is het mooie eraan. Ik stel mij open en dan komt het vanzelf, als ware ik het kanaal.’
Dan haak ik af. Zweverig gedoe. Kan ik dan pas rust vinden als ik ‘een kanaal’ wordt? Ik wil niet net zo homo worden als hem. Moet ik dan meer in contact komen met mijn vrouwelijke kant? Bah. Doe mij maar een baard, een sigaar, een blaffer en drank. Gevoelens zijn overschat. Gewoon doen. Maar goed, er is geen ruimte meer in deze wereld voor Clint Eastwood zijn gedrag. Verkrachting zou mij ten laste worden gelegd wanneer ik op mijn paard het dorp binnenkom en het meisje dat mij even tevoren een klap verkoopt, meeneem naar de hooischuur, waar ze tegenstribbelt, terwijl ze eigenlijk ‘ja’ bedoeld.
Vrouw Kunstenaar besprak met mij nog de kunst van het ‘loslaten’, want vaak komt er iets mooiers voor terug! Loslaten heb ik net gedaan met tegenzin. Ik had al een column klaar, waarbij ik de papa van Sjakie aanprees als een man met passie en humor. Waarbij ik de discussie van het geloof aanvoer om mijn provocatiegedrag ter berge te brengen. Ik vond’t mooi om een gepassioneerd en dankbaar man te zien. Maar dat alles verdween toen ik op ‘enter’ drukte…loslaten die handel en opnieuw typen. Gewoon doen en geen gedonder. ‘Want je zorgen maken om iets waar een oplossing voor is, heeft geen zin. En als er geen oplossing voor is, dan heeft zorgen maken ook geen zin.’ Aldus de Dalai Lama.
Sjakie zijn vader had naar me geluisterd, dat waardeerde ik. Waar hij donderdags de avond entertainde, bracht hij zaterdags een bliksembezoek aan de Bierbeuker. Hij gaf me een Readers Digest uit de vorige eeuw, waarin de ‘negen oorzaken van seksuele blokkades’ werden besproken. Hij meende iets herkent te hebben bij mij. Ik las ze alle negen vluchtig. Nr. 1 was ‘de angst om jezelf te zijn’. Doe mij die maar. Want ik leef in een wereld die mij doet denken dat ik rust en sereen moet zijn. Dat ben ik niet. Ik ben onrustig en boos. Ik laat ‘het verlangen naar los’ en accepteer hoe ik ben.