Ik houd van mijn moeder. Ik zeg het te weinig tegen haar, maar ik hoop dat ze het ziet in mijn glimlach. Ooit lag ik op bed, mijn moeder kwam op de rand van mijn bed zitten, en vroeg me waarom ik verdriet had. ‘Omdat ik je niet geef wat je verdient.’ Ik lag daar in bed met het schuldgevoel dat ik mijn moeder niet genoeg liet blijken dat ik van haar hield. Ze keek me aan. Luisterde. Hield mijn hand vast, en toen de tranen over mijn wangen biggelden, sprak ze mij geruststelling toe. Mijn moeder kijkt met een wonderlijke blik naar de wereld. Met rust, mededogen, en eindeloos geduld.
‘Je dekt de tafel voordat ik terug kom. Ruimt de vaatwasser in, kookt, en helpt mij waar je kan. Zonder dat ik erom vraag.’ Dat was haar antwoord. Ze ging verder met het uitspreken van haar bewondering voor mij. ‘Ik leer heel veel van jullie!’ Ze vertelde dat ze trots op ons is. Op mij. Dat ik niet hoefde te zeggen dat ik van haar hield. Ze wist het door mijn daden.
Dat was voor mij verwonderlijk. Zo had ik er nooit tegenaan gekeken. Ik vond dat ik niet boos mocht zijn thuis. Of geïrriteerd. Of met mijn aandacht verzonken in een boek, of film. Ik leefde in de illusie dat ik altijd blij moest zijn om zo het leven van mijn ouders met liefde, en blijheid te vullen. Mijn moeder toonde mij haar wonderlijke kracht. Haar onvoorwaardelijke liefde. Mijn moeder, de sterke vrouw die alles kan. Vaker neigde ik naar mijn vader. Ons contact zit minder verlegen om woorden. Bij mijn moeder opende ik de deur minder snel omdat ik haar hart niet wilde verzwaren met mijn idealistische zorgen. Welke mij schaamte, angst, of ander gedonder bezorgden. Mijn moeder maakte zich geen zorgen om mij, maar zorgt wel, en ik dacht dat ik haar lijden bespaarde door mijn zorgen alleen te dragen. Soms denk ik dat ik haar daardoor machteloos maakte. Slechts door haar tegen mijn pijn te beschermen.
En nu? Nu stuurde ik haar (en mijn zussen, ook moeders) twee weken terug onderstaand filmpje, met het volgende bericht: “Ik sta er niet vaak bij stil, maar ik zag dit filmpje net, en dacht aan jullie. Ik houd van jullie, en wilde dit met jullie delen. Zodat jullie mogen weten dat je niet alleen bent. Dat jullie het fantastisch doen. Dat jullie (mij) de wereld waard zijn. Jullie zijn perfect zoals jullie zijn. Mam, ik ben een fantastisch mens dankzij jou. Jij bent geweldig! x en geniet”
Deze is voor alle moeders. Op een niet commerciële dag, gewoon omdat het kan.