Mijn kruit is verschoten. Er zijn drie uren voorbij gegaan, en de column staat nog steeds niet op papier. Er steekt niet 1 onderwerp zijn kop boven het maaiveld. Meerdere zaken spoken door mijn hoofd. De liefde die overal in ligt. Hoop, verlangen, en passie. Mijn discipline en doorzettingsvermogen om na drie uren toch iets uit die toetsen te rammen omdat ik het zo leuk vind. De mop in de Donald Duck dit weekend vond ik tegenvallen. Twee leeuwen lagen bij elkaar, en er reed een auto langs. De ene leeuw vroeg aan de ander of hij zin in eten had, zei de ander dat hij geen zin had in vlees uit blik…
Mijn moeder huilde vandaag toen ze naast haar zusje zat. Ik weet niet waarover ze het hadden, maar ik houd van haar, en ondanks dat zij altijd zegt dat huilen mag, zie ik liever niet dat ze verdriet heeft. Misschien wordt het eens tijd dat ik een hommage voor haar schrijf. Waarin ik benoem dat ze een harde werker is, en dat ik trots op haar ben. Ik denk aan je mam. Soms schrijf ik stukjes voor mensen. Tegenwoordig schrijf ik ook voetbalverslagen van ons elftal – het Driede. Daar heb ik volgens mij vandaag m’n kruit aan verschoten.
Deze week ga ik trouwens verhuizen, had ik dat al laten weten? Één lokaal naar links, dus je post mag nog steeds naar hetzelfde adres verstuurd worden. Post ontvangen vind ik leuk. In mijn nieuwe lokaal staat een wasbak waarvan de afvoer niet eindigt in het lokaal onder mij (dus wel bruikbaar is), en het dak heeft geen lekkage. Dus de twee emmers hoeven niet in de vensterbank te staan. Een andere ontwikkeling is het opknappen van mijn mini cooper. Ik bezit de schitterende zwarte bak al twee jaren, en nu ga ik hem samen met een jongen opknappen. Hij is mijn meester, en als student zal ik goed opletten. Ik heb er zin in om aan te werken. Kan niet wachten (om er uiteindelijk in te rijden)! Als hij klaar is, wil ik er een imperiaal opzetten, en dan hoppakee met Sjakie surfen in Zuid Frankrijk. Over surfen gesproken, de Duitse Felix wil in oktober in Scheveningen gaan surfen. Hij is gek (om mij te vragen of ik ook kom). Zijn kameraad Tim treed eind oktober zingend op in een musical, en daar wil ik wel naar toe. Tim en Felix ken ik van de Bali vakantie. Anne en ik beklommen met hen drie dagen een vulkaan (ook van de zotte!).
Dan zijn er bezuinigingen op het werk, welke mij meer vrije tijd geven, en daar ben ik blij mee. Verrassend hoe weinig zorgen ik mij hierom maak, en de situatie juist benut om mijn focus te leggen op het zingen, de piano, en mijn schrijven. Aanstaande woensdag heb ik een afspraak met een schrijver/stadsdichter voor adviezen. Waar moet een goed verhaal aan voldoen? Welk verhaal uit mijn autobiografische wereld kan ik op welke manier het beste vertellen? Ik breng structuur en discipline in mijn dagen, gebruik voor het eerst een wekker, en word ’s ochtends wakker. Hard werken omdat luiheid niet mijn ware aard is. Wie had dat gedacht. Ze zei altijd – alles komt goed. Daar geloof ik in.
Dan is het zover, bedtijd. Na een lange dag, stap ik tevreden in bed. Wat een rijkdom. Goedemorgen, en fijne week gewenst allemaal!