Schrijven om het ruige weg. Zo giet dat. Alsof het niks is donder ik die woorden weer met plankgas door de zinnen heen. Een gerace van jewelste. Het is wat als lezer. Dat zal je maar allemaal door de strot worden geduwd. Dit lezen is dus op eigen risico. Geen enkele verantwoordelijkheid wil ik ervoor afleggen. Laat dat duidelijk zijn.
Zo dan kunnen we nu echt beginnen. De waarschuwing is geplant. Nu kan ik beginnen met het verrot schelden van de wereld. Al zijn pracht en praal, waar is het gebleven? Op tv wordt ik ermee plat geadverteerd. Op de computer valt om de haverklap een digitale reclamefolder m’n scherm lastig. En in de grote mensenwereld, staan de troepen klaar om onzin te verkopen over hoe mooi zij wel zijn. Verrek maar! Ik zeg het ze. Loze beloften, dat zijn het. Wat ik je brom.

Jammer he, dat u hier enige herkenning in zult zien? Dat je al je fijn gespaarde centjes aan onzin moet besteden. Luxe en nog meer luxe. Waar is de wereld op uit? Wat willen wij bereiken? Ik dacht dat ons leven zin had. Maar waar werken we naar toe? Wat heeft het allemaal voor doel? Geluk, vrede of zijn het dromen? Gelooft iemand er nog in? Werkt iemand nog echt voor het goede doel? Werkt er nog iemand echt om vrede te bereiken? Of nee, laten we het klein houden. Werkt er iemand nog echt om zijn dromen te bereiken? Dat is misschien een vraag waarmee we beter uit de voeten kunnen. U als lezer. Ik vraag het u, werkt u eraan om uw dromen te bereiken? Wat? Laat ik daar een eens even een uitroepteken neerplanten: Werk eraan om uw dromen te bereiken!! Geen vraag meer, maar gebiedende wijs. Zo gaat dat in dit stuk. Ik duw het u door de strot. Stik niet. Nee, hou je adem in, maar stik niet. Laat je niet van de wijs brengen door mijn korte tirade. Tirades houden is goed. Het eruit gooien van wat je dwars zit, is een deel van de oplossing. Het geeft ruimte om mee te werken. In die vrijgekomen ruimte rijzen ideën de pan uit. Ideën die meewerken aan de oplossing. Want problemen zijn er om opgelost te worden.

Laten we teruggaan naar het oorspronkelijke probleem. De pracht en praal van de wereld, waar is het gebleven? Soms zie ik het niet meer. Maar dan schrijf ik een tirade en hoppakee, daar komt de ruimte om te zien waar de pracht en praal ligt. Nu zal ik eens niet verkondigen dat de schone dames de pracht en praal in dit verhaal zijn. Nee, de pracht ligt hem deze week in liefde. Ja want vele dames zijn er nu eenmaal om eens genomen te worden, maar das geen echte liefde. Nee, echte liefde neemt vele vormen aan. Echte liefde kan zich tonen tussen vrienden, die elkaar nemen voor wie ze zijn. Ik zie ook wel dat ik schrijf “tussen vrienden die elkaar nemen”, en daarom gniffelen mag best.

Liefde dat is waarvoor we hier op aarde zijn. Denk nu niet, ik kan niet iedereen liefde geven. Bang om als een homo, lesbo of tussenweg bestempeld te worden. Onzin! Wees daar niet bang voor. De mens is bekrompen soms, tot het kwetsende aan toe. Laat de gedachte aan dit stuk je steunen en sterker maken. Heb lief! Hou de deur open voor een ander, deel een koekje met een vreemde, lach met elkaar en steun je teammaten als ze de fout ingaan. Want in al die jaren van zogenaamde vooruitgang, zijn we vergeten waarom we hier op aarde zijn. Voor elkaar! Liefde verbind ons mensen en liefde is de sleutel naar vrede. Hoe lang kan ik hierover prediken, maar wat heeft het voor nut. Even mag ik u toespreken over liefde, waarbij ik hoop dat u het niet vergeet. Voor de rest van uw leven liefde geeft. Want wat u geeft, dat zal u gegeven worden en nog meer! Ik weet dat het leven niet makkelijk is, en dat je het soms al druk genoeg met jezelf hebt. Dan is het fijn om liefde te krijgen. Dat geeft kracht. Vraag om liefde als je dat nodig hebt. Ga niet gebukt door het leven door je te richten op je problemen. Richt je aandacht op liefde!

Want liefde, dat is fijn!