Sjakie
  • 16 november 2015
  • Alfons
  • 2 reacties

‘Het is zover,’ hoorde ik glimlachend aan de andere kant van de lijn. ‘Haha dat is fantastisch,’ smaalde ik. ‘Ja,’ antwoordde hij enthousiast. Ik liep de trap af naar m’n voordeur. Ik wist dat het waar was, het was inderdaad zover. De zaterdagavond was begonnen met zijn aankomst. Er stond een feestje van z’n zusje op ons te wachten, en het vooruitzicht om daar met hem heen te gaan, deed m’n staart kwispelen.

Nu ik mijn Sonnema licentie (incl. Bonnema aantekening) weer in bezit had, dronken we eerst bij mij thuis een paar cola B’s. ‘Wil je ook chips?’ vroeg ik. ‘Nee.’ Hij had even tevoren een bak chinees bij z’n ouders leeg gegeten en zat vol. ‘Ok is goed.’ ‘Wat voor chips heb je?’ vroeg hij vijf minuten en een borrel later. ‘Jouw chips.’ ‘We moeten voor elf uur op’t feestje zijn, dan begint de band,’ wist hij te benoemen. ‘Komt goed, dan kunnen we er nog één doen.’

Het feestje vond plaats in een duister hol van een oud (buiten gebruik) ziekenhuis in stad. Het thema was – Rockhaar glamour partij. Er danste een kale beer van een kerel in Mick Jagger kledij op de muziek. Hij was de enige, en zwalkte tussen de aanwezige mensen door. Het drankspel Stef Stuntpiloot werd aan een statafel gespeeld. De bar was geopend en de gastvrouw was aanwezig. Sjakie begroette z’n zusje hartelijk en ze maakte ons wegwijs. ‘De band zit daar in de hoek, ik zal ze straks aan doen.’ Met een borrel in de hand observeerden we de boel. Sjakie kende menig aanwezige, en de band ging inmiddels los. Potverdrie deze band kende ik! Eerder dit jaar had ik ze een legendarisch optreden zien doen in de Kar. Lulu was er toen bij en ik whatsappte haar op de hoogte. Dat vond ze leuk.

‘Kom dansen!’ trok Sjakie z’n zusje aan onze mouwen. ‘Ik ben geen danser, ik drink,’ was m’n antwoord. Sjakie lachte. Om onze lauweren te rusten gingen we aan de Stef Stuntpiloot tafel zitten, waar we gelukkig niet extra hoefden te drinken als je het spel verloor. Sjakie verwikkelde zich in een gesprek met een schone dame, en ik ook. Dan laat ik de drank spreken en kraam van alles uit om te entertainen. Ongegeneerd en dan weet ik weer waarom ik van dé borrel houd. Alles mag namelijk gezegd worden. Daar moest je bij zijn. Het feestje eindigde met een potje tafelvoetbal door Sjakie en z’n zusje tegen onbekenden. Sjakie en co won!

De volgende dag opende ik rond een uur of één m’n koelkast en vond restanten van m’n lahmucun wrap die ik bij de nachtelijke Turk had gekocht. Restanten van weer een mooi avontuur met Sjakie! Bedankt.

Sjakie
16 november 2015 - 10:15

Bedankt en tot de volgende keer :)

Anoniem
11 december 2015 - 13:06

Hahahaha h