‘Soms vraag ik mij wel eens af – hou je dan niet genoeg van ons?’ ‘Zie je wat ie doet, hij praat in op je gevoel,’ zei m’n vriendin. Sjakie lachte, hij probeerde mij een schuldgevoel aan te praten. Ik lachte en dacht aan m’n uitspraak tegen hem in de kantine: ‘Ik heb ze groter dan jou aangepakt.’
Ja, mij kun je makkelijk een schuldgevoel aanpraten. Dat komt volgens mij door m’n verantwoordelijkheidsgevoel. Die maak ik soms te groot, dan leg ik mezelf plichten op.

Maar het is goed, houd ik mezelf voor. Ik doe het goed. Ik leef op een manier die bij mij past en mag tevreden zijn. Zo liet ik gisteren de ouders van de overleden zoon zien dat ik het te kwaad kreeg toen ik hen condoleerde. ‘Dat is sterk van je,’ troostte de vader mij.
Mijn vader sprak vandaag ook mooi, hij had erkenning aan een vreemde gegeven en zei dat dit belangrijk is om te doen. Dat je mensen laat weten dat ze het goed doen. ‘Ja,’ dacht ik bij mezelf. ‘Maar het is het fijnste als de persoon in kwestie dit zelf ook zo ervaart.’

Om de hoek gluurt het Nederlandse gezegde – ‘Bescheidenheid siert de mens.’ Zeker, overdrijven kan ook. Maar wat ik bedoel is, dat het fantastisch is als een mens zich tevreden ervaart.