Een maand geleden liep ik met mijn huisgenote door’t Noorderplantsoen. We hadden net een ijsje gehaald en de zon was aan het onder gaan. Dat vind ik het mooie aan het stadsleven, er is een ijscowinkel die nog open is ’s avonds laat en er is ook nog leven op straat om te bewonderen.
Terwijl we over de wegen van het plantsoen wandelden, ontdekten we spreuken geschreven op het asfalt. ‘Wees de verandering die je wilt zien in de wereld,’ was er één van. “En?” vroeg ze, “Welke verandering zou jij willen zien?” Ik hoefde niet lang na te denken, want diezelfde middag was me iets overkomen wat mij verbaasde. Ik liep namelijk de winkel uit na een man en hij hield de deur voor mij open terwijl hij voor mij aan liep. Ik zei als reactie op zijn daad: “Dank u wel.” De man keek mij vervolgens vervreemd aan, alsof hij niet wist wat hem overkwam. Toen het tot hem doordrong dat zijn daad op prijs werd gesteld, knikte hij vriendelijk en liep door. Een beetje blijer.
Daarom luidde mijn antwoord tegen mijn huisgenote: “Ik vind dat we wel vaker dank je wel mogen zeggen.” Voor de medemens, maar ook om zelf te beseffen dat we’t best goed hebben.