Verjaardag @ thomas
  • 4 oktober 2010
  • Ronald
  • 4 reacties

Daar gingen we, in de auto richting Groningen. Om alvast in de stemming te komen pompte Sander wat Electric Six met Danger High Voltage uit de boxen. Daarna volgde het nummer Naked Pictures… of your mother. Dit was de druppel bij Edwin en trok woest de audiokabel inclusief telefoon uit de aansluiting van de radio. Sander en ik keken boos naar Edwin, maar je weet zelf, je kan niet lang boos blijven op iemand met een bril. Edwin prutste wat aan de radio, maar zoals gewoonlijk is er geen fatsoenlijk nummer te vinden op de radio. Aangezien Sander een veelzijdig man is had hij ook wel een andere muzieksmaak op zijn telefoon gezet. We lieten Edwin maar wat kiezen, om verder gezeur te voorkomen.
Na de afslag Helpman en wat prachtig stuurwerk van Sander kwamen we dan bij het grote plein, zoals in de uitnodiging stond. Welk nummer was het ook alweer? Twee honderd zeven en dertig of twee honderd negen en dertig. Sander wist het antwoord en de bel van twee honderd negen en dertig werd vakkundig ingedrukt. Op zijn Thomas klonk er ‘Hallo?’ door de speaker. Wij hoefde niet veel te zeggen of de zoemer liet ons naar binnen.
Toen we de woning betraden waren Tim en Hedwig al aanwezig. De bank zit lekker knus als je met zijn drieën naast elkaar zit, maar dat brengt het vriendengevoel alleen maar naar een hoger level. De colaberenburg ging er goed in en de Export blikken ging soepel achterover. Op het krijtbord stonden nog tekeningen van ons laatste bezoek, al wisten we niet precies meer waar het over ging. Iets met een boete voor wildplassen en een vrouw in een boom met borsten van heb ik jou daar.
Uiteraard hadden we een cadeau meegenomen voor de jarige Thomas. Het bordspel ‘Ik hou van Holland’ leek ons wel gezellig. Dus gaven we het aan Thomas, zodat we het zelf konden spelen. Sander ging als eerste los met de vragenkaarten. Na een aantal vragen bleek Tim een gewaagde tegenstander. Die man wist bijna alles. Hier en daar verbaasde we ons over de antwoorden die achterop de vragenkaart stond. Zo was er een vraag wie in 1996 de bondscoach was van de Nederlandse vrouwenselectie hockey. Niemand wist het antwoord en Sander keek achterop de vragenkaart en antwoord: ‘Joep van het Hek’. Die naam kwam bekend voor en dat in combinatie met Export blikken en Berenburg brachten we daar weinig tegenin. Het bordspel was niet het enige cadeau, er moest natuurlijk ook nieuw krijt komen om onze nieuwe avonturen op het krijtbord te tekenen. Alweer nam Sander het voortouw, wat is die man toch ook een goede gangmaker! We besloten de spelletjes met een goede ouderwetse pot Koehandel. Ik was goed bezig en had nog kans om te winnen, totdat Sander besloot dat Edwin moest winnen en ik moest verliezen. Sander gooide als zijn geld op tafel en Edwin bedacht zich geen seconde en pakte het met beide handel aan. Daardoor won Edwin van mij, waardoor hij Sander voorbij ging. Sander eindigde als tweede en ik als derde, of laatste als je dat wilt horen.
Naar de stad… is een eind lopen vanaf Thomas dus een taxi kwam ons ophalen. Duurde allemaal wat langer dan gedacht, maar uiteindelijk kwamen we aan bij de FEBO. Ik geloof dat Sander voorin zat en zei dat we daarheen moesten. Eenmaal uitgestapt vroegen we ons alle drie af wat we hier deden, we hadden geen trek in een snack. We liepen richting Vera, omdat Thomas daar BUITEN op ons zou wachten. Niets bleek minder waar, hij was al binnen en zat alweer aan de fles te hangen. Zodoende wij ook naar binnen, een maandkaart gekocht voor maar €2 en door naar de kelder. Daar stond een tafelvoetbalspel, wij als kinderen zo blij en waren klaar voor een stevige partij. De eerste vijftig cent ging naar binnen, maar de ballen kwamen niet naar buiten. Nogmaals vijftig cent, maar het resultaat veranderde niet. Wij aan de barman vragen wat dit voor grappen waren, hij kon geen zinnig antwoord geven, alleen wel twee keer vijftig cent. Deze negative energie moesten we verwerken en besloten naar een andere tent te gaan.
Ome Ko of het café met de kannetjes was de volgende stop. De bouw van dat café heb ik nooit begrepen, maar lekker knus is het wel. We weten hoe de kannetjes gedronken moeten worden, snel en meedogenloos en dat is wat we deden. Het was ook nog eens goedkoper dan de vorige keer. Voor maar €5 heb je al een kannetje. Een prachtig concept is het en we waren het er over eens dat in Beilen dat ook moet kunnen. Hier en daar nog wat schuren en vooral Edwin deed zijn ding. Bijna ging hij nog matten met een gast, maar hij heeft een bril en dan mag je hem niet op zijn muil slaan.
We eindigde de nacht waar we begonnen, de FEBO. Sander ging als een vakkundig FEBO bezoeker te werk en had binnen een paar minuten drie kroketten te pakken. Na een gevulde buik pakte Thomas zijn fiets en wij een taxi. De taxichauffeur had SLAM FM op staan en allemachtig wat een herrie draaien ze rond 05:00uur. De gast mag blij zijn dat Edwin achterin zat, want anders kon hij een nieuwe radio kopen. De taxi rijdt sneller dan Thomas fietst en we moesten wachten totdat Thomas bij het grote plein aankwam. Wij naar binnen en besloten de avond met de avonturen op het krijtbord te tekenen.
Een paar uur later was het tijd om Sander en Thomas wakker te slaan met een kussen. Edwin was al wakker en kreeg zodoende geen kussen op zijn bakkes. Thomas verzorgde een heerlijk ontbijt en ik zette even een goeie bak koffie. Tijdens het ontbijt nogmaals de vragenkaarten te voorschijn gehaald en veel vragen kwamen bekend voor. Zo was er weer de vraag wie in 1996 de bondscoach was van de Nederlandse vrouwenselectie hockey. Natuurlijk vergeet je zoiets nooit weer en we zeiden dan ook vol vertrouwen ‘Joep van het Hek’. Edwin was ditmaal de vragensteller en zei dan ook ‘Ja dat is… fout’. Hij keek achterop de vragenkaart en las tot zijn verbazing ‘Tom van het Hek’. Sander had ons de avond daarvoor leugens verteld! Het is de man vergeven. Na het ontbijt en emotionele afscheid van Thomas gingen we richting Beilen. Om het weekend nog extra glans te geven en Edwin blij te maken sloeg Sander bij Assen van de A28 af. We gingen naar McDonald’s voor een paar euroknallers en McFlurry’s. Daarna snel naar huis en Eredivisie Live kijken.

Edwin
4 oktober 2010 - 16:13

En we leefden nog lang en gelukkig :D
Amen

alfons
5 oktober 2010 - 01:58

Wat een leven hebben jullie ook!
Goeie shit, vooral ook die krijtborden bekladden en de Vera bezoeken…..doet het altijd goed!
T wat een gastheer, mooi….
Fix up! Fijn verhaal, loopt soepel en ik beleef het mee. Bedankt!

Thomas
9 oktober 2010 - 18:03

wat een prachtig verhaal! meedogenloos zuipen, ja!!!

Thomas
9 oktober 2010 - 18:08

De volgende keer in Vera rag ik die voetbaltafel wel eventjes in puin voor jullie. Maar goed twee euro voor een maandkaart is toch niet mis.
En Edwin ik ken nog een goede artiest voor als jij je housewarming geeft: http://www.feestkanjer.nl/zanger_arie_de_beuker.htm