De afgelopen tien minuten staar ik naar de licht bewolkte lucht. Ik zit in mijn stoel voor de pc na te denken. Afwegingen makend. Tussendoor pluk ik wat neushaartjes weg. Als je alleen bent, mag dat. Net als stof komt het altijd weer terug. Het is dus ook een wederkerend klusje. Iemand moet het doen. Anders groeit het de neusgaten uit.
Jack Johnson zingt dat ‘ze een fortunate fool’ is. Wat is een fortuinlijke sukkel? Is dat Stephen Hawkins bijvoorbeeld? Of is dat de Amerikaanse schrijver die laatst bij de wereld draait door zat en van zijn leven vol misère een succesvol boek had geschreven?
Folkert je bent een klootzak! Hij maakt me bang met filmpjes over haaien in de zee. Iris wenst me veel plezier toe tijdens mijn overwintermaanden. Dat is lief van haar. Alles staat deze week in het teken van mijn vertrek. De laatste diensten op het werk zullen gedraaid worden. De laatste wedstrijd zal gespeeld worden. De laatste ontmoetingen staan geagendeerd. Zaterdagavond zal er gegeten worden met de familie en daarna zullen de laatste BBC’s gedronken worden. Zondag zal ik vliegen en de hall van Schiphol zal tranen vangen. Ik hekel afscheid nemen omdat de liefdevolle aandacht m’n hart overvalt. Dan wordt het me even teveel en doe ik mijn best om die brok weg te sloeken. Toch ben ik een ieder dankbaar die me uit zal zwaaien. Karlijn beloofde er te zullen zijn. Verdomt….gelukkig bestaat afscheid nemen niet volgens Mr Borsato.
Fix Up vroeg zich af hoe het met de columns zal gaan verlopen. “Heb je al drie maand materiaal klaarliggen?” Voor de drie weken naar Nieuw Zeeland had ik dat destijds wel. In Kaapstad logeer ik echter in een hostel en verwacht dus de beschikking over internet te hebben, waardoor ik wekelijks mijn verhaal en eventuele foto’s hier kwijt kan.
Toen ik naar buiten keek, overwoog ik om mijn afscheid onbesproken te laten en de poster van de nieuwe Sint film te bespreken, omdat de discussie landelijk wordt. Is dat terecht? Ik dacht van niet. Wel tekenend voor de huidige maatschappij. Het stomme is namelijk dat we pretenderen een vrij land te zijn qua meningsuiting. Dus een poster zou toch moeten mogen? We zijn echter te bang voor de gevolgen van vrije meningsuiting. Wat maakt zo’n poster nu uit? Angsthazen…..”Oe als mijn kind zo’n poster ziet, zal hij voor zijn leven getraumatiseerd zijn!” Ik geloof dat de gevolgen van een gebeurtenis voor het kind voor het belangrijkste gedeelte afhangt van de reactie van de ouders zelf. En ja, als je zelf een angsthaas bent, zal je kind dit ongetwijfeld ook worden.
Ik ga weg voor een tijdje om te overdenken in alle rust van het mooie Kaapstad wat ik wil gaan doen als ik terugkom. Zal er dan sneeuw liggen? Zal ik veel gemist hebben? Vraagtekens. Tot ziens ergens deze week!