Ja het leek hem wel leuk, maar alleen als z’n vriendje ook mee kon helpen. Dat wilde het vriendje wel, dus m’n neefje zei toe te komen helpen. Vijftien jaar is ie en hij ging bij een bouwklus helpen slopen. Tegen betaling.

Een teamgenoot van mij had in onze groepsapp een oproep gedaan voor hulp bij een sloopklus. Aangezien ik liever delegeer, vroeg ik m’n neefjes en één van hen gaf thuis. Mijn taak zat erop. In een ver verleden, toen ik een jaar of zeventien was, was ik ook al werkschuw. Hoe het dan ook kwam dat ik ingeschreven stond bij een uitzendbureau, dat blijft een mysterie voor mij. Twee mannen die ik kende van de voetbal runden daar de zaak en op een gegeven moment was het zover dat zij een weddenschap af hadden gesloten wie mij als eerste aan het werk kreeg. Op een gegeven moment was ik zat van hun telefoontjes en ik gaf toe. Eén of andere buitenklus, zagen van bomen en het kloven van het hout.

Die dag ontving m’n begeleider een telefoontje, het uitzendbureau belde met de vraag of ik wel aan het werk was. ‘Ik heb nog nooit iemand zo hard zien werken,’ zei m’n begeleider. Was nog waar ook. Op de vraag waarom ik dat deed, antwoordde ik: ‘Anders moet ik morgen weer.’ De twee dagen klus, was in één dag geklaard. De rest van die zomer ben ik reserve badmeester geweest.