‘Elk mens die hef zich ‘n kruus te droagen. Opzich bennen die kruuzen precies eben groot. ’t Verschil is: de iene hef der iene van piepschoem en de ander die hef ‘m van lood. En dar lop ie met tot an de dood.’ – Lohues, Daniël.

Eerbetoon. Gisteravond werden Sven en Ireen geëerd, groots in Thialf zoals ze verdienen na al die jaren van uiterste inspanning. Het vergt een grote focus geuit door wilskracht, offers en strijd. Zij werden duidelijke toonbeelden van de strijd die geleverd wordt in een leven.

Voorbeelden. Elk mens vecht een ongeziene strijd. Niet ieder mens wordt zo groots geëerd en ik dacht: wat als dat wel zo was? Wat als vreemden voor je klappen omdat je het verdient. Omdat jij je best doet, dagelijks en soms lijkt het niet genoeg maar je kunt niet meer geven. Dat lukt niet, je wilt wel, maar … Wellicht vind je daarom dat je de eer niet verdient. Omdat jij je grootste criticus bent. Misschien ben ik wel je grootste fan? Maar wie vertelt mij jouw verhaal? Jij niet, je bescheidenheid siert je. Klagen hoort niet.

Dus ik doe m’n best, om te zien wat je mij niet vertelt. Om te kijken wanneer ik voor je mag klappen, zodat ook jij ziet dat je geëerd mag worden!