Zo werd ik genoemd. Ik, Alfons Pot werd asociaal genoemd. Het moest niet gekker worden. Sinds jaar en dag pas ik mijn dagelijks handelen aan mijn medemens aan. Ik ontwijk bewust plassen zodat voetgangers niet nat worden, ik gaf één keer m’n negen euro statiegeldbon aan een verkoper van de straatkrant en af en toe gooi ik zwerfafval in prullenbakken zonder hiervoor erkenning te willen.

Wat was er gebeurd? Ik liep de supermarkt uit met m’n karretje in het overdekte winkelcentrum en wilde m’n kar weer in de rij plaatsen. Vanuit m’n ooghoek nam ik mensen waar, maar er was niets buitengewoons dat m’n aandacht vroeg, dus ging ik m’n eigen gang. Even stond ik te wachten, er stond een vrouw karretjes schoon te maken en mee te geven aan mensen. Oh die werkt hier – nam ik aan. Dus ik besloot niet langer te wachten en wilde m’n kar in de rij terugduwen. Zegt de schoonmaakvrouw rustig – ho, ik wil eerst zelf even een kar pakken. Waardoor het tot me doordrong dat zij heel galant bezig was geweest voor andere mensen. Op datzelfde moment hoor ik links van mij een vrouw zeggen – wat asociaal! Deze vrouw keek me aan alsof ik trompetterend door een begrafenisstoet denderde.

Het stak me. Iemand die mij niet kende, noemde mij asociaal. Terwijl ik elke dag zo m’n best doe en even voelde ik me boos. Ze moest eens weten welk leed ik had gekend en waar ik vandaan kwam en hoe ik mezelf had opgewerkt vanuit de goot zoals kleine rooie Annie. En toch ben ik zo gewoon gebleven. Nee, dat ze mij zo noemde, zei meer over haar. Met haar snelle negatieve oordeel over de medemens. Ik was nog steeds beter dan haar en had alle reden om mij superieur aan haar te voelen. Hah wat dacht ze wel, mij asociaal te noemen. Klagers zijn ontevreden mensen.

Maar de realiteit was dat haar commentaar op mij leek te kloppen. Ik belette een galante vrouw die karretjes voor anderen schoonmaakte, om eindelijk zelf haar kar te pakken. Opeens zag ik dat de vrouw die mij asociaal noemde, de eerste in een rij van vier mensen was die keurig stonden te wachten tot de schoonmaakvrouw zelf een kar zou pakken. Ik geef het niet graag toe, maar ze had gelijk. Wat was ik asociaal en ik moet zeggen, dat voelde ergens ook wel fijn!