Hij stapte zijn garagedeur uit, droeg de voetbaltas van z’n zoon die hij ging oppikken bij z’n vader en moeder. Het ventie moest rap naar de voetbaltraining, opa en oma zou hij bedanken voor’t oppassen! Nog voor hij de kans kreeg om zijn auto in te stappen, reed ik zijn oprit op. Hij hief z’n hoofd uit zijn gedachten, en keek stomverbaasd. Z’n gezicht sprak boekdelen. ‘Hehe is’t dan eindelijk zover, heppie je Mini!’ ‘Moi Wolters! Mooi he,’ lachte ik em toe. ‘Potverdikke,’ zei eh, ‘wat ja mooi!’ En hij vertelde dat hij op’t punt stond om weg te gaan. ‘Aah eemn een klein ritje kan nog wel,’ en hij stapte achter het stuur. Hij paste! Terwijl hij gaste door de omgeving, vertelde hij me de oren van de kop. 1300 injectie, 1993, Rover, remschijven, geen trommels, die wil wel slurpen. ‘Ooh ik wil er ook weer één,’ grijnsde die, en hij trapte het gas nog eens flink in door de bocht. Terwijl hij zich verkneukelde achter het stuur, zo blij als een kind, dacht ik even aan zijn trouwdag, waarop Chantal een nieuwe mini voor een dag had gehuurd. Zij twee raggen in die bak! De klinkers uit de straten.
Wolters was de tweede welke afgelopen maandag een ritje in mijn Mini maakte, Chantal was de eerste. Chantal en Wolters, beide autogekken, en fan van de Mini. Vrouwe Wolters reed zient ooit in de prak, en Chantal ziende was total loss op’t einde. Beiden hadden hun liefde moeten doven, en deze dag mocht ik het vuur weer zien laaien. ‘We gaan wel een keer toeren met z’n drieën!’ nam ik afscheid van Wolters. ‘Ja!’
Chantal drukte het gaspedaal flink in, ondanks het eten wat op’t vuur stond. Dat moest maar even wachten. ‘Potverdorie, dat ding schiet weg ja!’ ‘Starten en lopen, fantastisch!’ Tijdens het rondritje zag ik dezelfde grijns die Wolters later vertoonde. Het was fantastisch om te zien, dit alleen al was de aanschaf waard geweest. ‘Een Savage special,’ las hij de teksten op de Mini voor. ‘Savage, dat was nog een Engelse voetballer.’ Chantal wist alles!
Wolters zei bij het afscheid: ‘Ooh hier ga je nog veel plezier aan beleven. Wist je wel dat de ruitenwissers van mijn Mini ooit een keer uitvielen tijdens een stortbui? Chantal en ik allebei met onze koppen uit het raam om veilig in Dwingeloo aan te komen! Kletsnat! Lachen jong.’
Vier dagen later appte Chantal me om te checken hoe het met ‘ons’ ging. ‘Het gaat goed met de Mini en mij! Bedankt!’ Hij noemde me Savage boy, en leefde met me mee. Fantastisch. Geluk zat em in de kleine dingen.