Ja, de baard. Hij is een twijfelgeval. Eigenlijk maakt hij mij niet uit. Van mij mag hij er morgen af. Afgelopen vrijdag heb ik zes keer voor de spiegel gestaan omdat ik ervan overtuigd was dat ik hem eraf zou halen. Ik had de tondeuzer al in handen. Ik keek de baard aan en bedacht me. Het beviel me wat ik zag. Zonder baard ben ik echter ook een knappe jongen.

Bij twijfel – schoppen! Althans, bij klaverjassen. In het baardgeval won mijn nieuwsgierigheid het van me. De vraag die erin mijn hoofd huisde, was er gezeteld sinds het zien van bovenstaande baardfoto. ‘Zou ik ook zo’n baard kunnen kweken en zou hij mij staan?’ Vast en zeker.

De twijfel gaat schuil in de vraag – ‘Ben ik baardwaardig?’ Er zit immers geen smeerolie op mijn kleding omdat ik net uit de garage kom waar ik onder een auto lag te sleutelen. Dat is het type man dat ik associeer met de baard. Een man die z’n brood verdient met z’n handen verdient de baard. Het is verrekte jammer dat de baard een modetrend is verworden, en hipsters zich voordoen als man. Ik ben te zacht voor de ene, maar te hard voor de andere groep.

‘Baardwaardig zijn is het dilemma waar de huidige man mee strijdt,’ aldus een anonieme bekendheid.

Zover gaat het dus al, deze bekendheid wil anoniem blijven in het interview vanwege de gevolgen die zijn uitspraak zouden kunnen hebben. ‘Het ene deel van de mannen voelt zich gediscrimineerd, het andere deel profiteert ervan. Er is een ongelijke strijd gaande, en er zullen slachtoffers vallen als er geen eenduidig besluit uit de onderhandelingen zal komen.’ De anonieme bekendheid verwees hiermee naar de aanstaande onderhandelingen tussen grote bazen in de film en modewereld. Specifiekere uitspraken zouden z’n positie kunnen verraden, aldus deze anonieme bron.

Ik was blij te lezen dat ik niet de enige was met het dilemma, en wacht de mediaberichten af om te zien wat ik met mijn baard moet doen.