“We moeten een spelersvergadering houden, dit kan zo niet langer!” Bijna tien jaren geleden, zaten we vervolgens met de mannen van het eerste voetbalelftal in de bestuurskamer, om ‘de neuzen dezelfde kant op te krijgen’. Hele discussies zijn er gevoerd, en die spitsten zich vaak af op de dissidenten: @ en Sjakie! De twee gasten die zich na verloop van de wedstrijd, in de kantine afzonderden van de groep, of in z’n geheel niet na bleven zitten in die ‘derde helft’. Schandalig, een doorn in het oog van het teamgevoel. De tijden waren anders.
Ik vond dat vergaderen in de bestuurskamer boven niet erg, dan kregen we namelijk altijd gratis drank. Als student destijds, en nu nog, kijk ik een gegeven blik niet terug in de koelkast!
De tijden zijn veranderd zoals ik al aangaf. @ en Sjakie hebben hun lesje geleerd. Niet omdat ze moesten, maar omdat ze dit zelf willen! Gisteren pakte ik na mijn derde helft m’n tas en nam afscheid van … de barmannen, en @ & Sjakie! Niemand anders was meer aanwezig! Zo’n tien jaren geleden had het elftal dit niet geloofd, de dissidenten die het langst nazitten!
Even keken we elkaar aan en dachten terug aan toen. Met een grijns op hun gezicht zeiden ze allebei: “Weer de laatsten!” Zo is het maar net, want de jongens flikken het met grote regelmaat. Bazen van de derde helft zijn het, en ik vind het fantastisch om te zien hoe die Sjakie een Wieger en Leon onder zijn hoede neemt met het blikken beuken! Een stukje old skool opvoeding wat hij ze bijbrengt. @ probeert dit ook nog steeds bij Japie. Japie gaat echter langzamer overstag. Het ventie blijft al wel stukken langer nazitten, alleen nu de blikken nog.