Beslagen ruiten
  • 8 april 2018
  • Alfons
  • 0 reacties

‘t Is moeilijk kijken door beslagen ruiten.’

Zo vermoedde ik dat regel één luidde in het detective handboek. Zelden was ik zo vroeg uit de veren op de zaterdagochtend en nu staarde ik tegen beslagen ruiten aan. Het was, zo stelde ik mij voor, m’n eerste undercover steak out. Je weet wel, zoals in films een auto voor de deur staat waarin agenten zitten te observeren tot de verdachte in actie komt. Zo zat ik in m’n auto de wereld in te loeren.
Meestal stap je in je auto, rijd je vort en stap je uit waar je moet wezen. Allennig agenten of vreemden zitten te lang in een stilstaande auto, en nu zat ik daar dus. In de Mini op een industrieterrein, uitzicht op de Kwik Fit en ik stelde mij daar louche praktijken voor. Criminelen observeerde ik en ik moest hun geheimen ontrafelen. Ik wreef een doorkijkgaatje schoon tussen het beslag. De schavuiten rolden het garageluik naar beneden, wat hadden ze te verbergen?

Ondertussen baltsten teruggekeerde Scholeksters erop los. De broedperiode ving aan en luidruchtig namen ze hun broedplek na de wintertrek weer in beslag. Natuurlijk wist ik hier niks vanaf en was verbaasd dat die vogels in alle vroegte kwetterend huishielden op dit industrieterrein. Ter afleiding van de kruipende tijd haalde ik m’n boek tevoorschijn, ik was immers niet echt een detective die een mysterie moest ontrafelen. Ik was een jongeman wiens Mini was gestrand op een industrieterrein binnen stadsgrenzen. Vier dagen eerder had ik een tocht richting garage in Ruinen willen ondernemen, maar dat plan moest ik bijstellen op de ringweg. Potverdikke, de ring af en gecontroleerd laten stranden. De band schuurde aan en internet vermoedde dat ’t de achteras betrof. Vandaag, vier dagen later dus, was de garage in staat om hem op te halen. Mijn dank was groot.

Toen ik van de fiets afstapte en bij de Mini aankwam zat er een papiertje onder de ruitenwisser: ‘Geachte bestuurder, wilt u de volgende keer niet in de bocht van onze oprit parkeren.’ Punt, geen vraagteken. ‘Het was voor ons nu niet mogelijk om goederen te lossen omdat de vrachtwagen de bocht niet kreeg. Met vriendelijke groeten, Machinefabriek X.’ Potverdorie, hoe waren zij nu hun dag doorgekomen? Geen goederen. Had ik de medewerkers een vrije dag geschonken voor Pasen? Ik schreef op het papiertje: ‘Ok is goed,’ en stopte het terug bij hen in de brievenbus. Ik was natuurlijk niet van plan om daar nog een keer te stranden en was de vrachtwagen dankbaar dat hij m’n Mini ongeschonden had gelaten.

Na drie kwartier kwam de garageman. Ik wist pas te laat dat ik veel te vroeg was geweest. Soms heb je dat.

Er zijn nog geen reacties