‘Er wordt van mij gehouden. Dat weet ik.’

Er zijn een paar televisieprogramma’s die ik volg, waaronder Boerderij van Dorst. Raven had een vrouw te gast die zei dat ze op een punt was dat ze maling had aan wat anderen van haar vonden en dat ze wist dat er van haar gehouden wordt. Als operazangeres wist ze ook dat ze mensen een mooie avond kon geven en daardoor kon genieten van het zingen. Ze voelde zich direct op haar plek op de boerderij.

‘Poehee, wat mooi om te bezitten,’ dacht ik. ‘Dat besef dat je er mag zijn.’ Ik weet dat ik dat gevoel niet altijd bezit. Dan voel ik me wankel door twijfel en een beetje angstig. Dan ben ik buiten en heb het idee dat ik mij moet verantwoorden omdat ik ergens zit en observeer. Dan bekruipt mij het gevoel dat ik in beweging moet blijven om te laten zien dat ik een doel en of bestemming heb net als de rest.

Ik vind het een raar en ongemakkelijk gevoel en ik heb geen idee hoe ik eraan kom. Zij werd gepest op de basisschool, omdat ze anders was. Misschien voel ik mij ook anders. Ik voel me bijna op m’n plek.