- 28 november 2016
- Alfons
- 0 reacties
Ik kom aangelopen en vriend Sjakie ziet me. Dat moment doet ons glimlachen.
Tijdens het Sint inkopen doen spreek ik een vreemde aan voor advies, ze vertelt mij honderduit.
Een collega en ik raken in een geanimeerd gesprek en ik hoor mezelf praten over politiek.
Ik zie een jongen fietsen in korte broek tijdens een winterse dag.
We nemen afscheid in de gang en in onze knuffel beginnen we spontaan te dansen.
Een Australische maritiem fotograaf legt me uit wat ‘met licht schilderen’ betekent in combinatie met een langere sluitertijd.
Een vader neemt zijn 8-jarige zoon één week mee op een 600 km lange backpackreis op een budget van E15,- en leert hem zo over de waarde van werken en de gulheid van vreemden.
Een zeventig jarige man schreef zijn wijlen vrouw vier jaar lang elke dag brieven en kreeg voldoening en troost ervoor terug.
In een huis wonen 38 mensen samen met de gedeelde intentie om door de ander zichzelf beter te leren kennen. Ze vinden dankbaar zijn belangrijk.
Een ‘heatrun’ voor bultrug walvissen houdt in dat de mannen een wedstrijdje doen om te kunnen paren met het vrouwtje.
In mijn nachtdienst ontvang ik een spraakbericht – ‘Wat moet ik zeggen?’ herhaalt ze een aantal keren. Haar stem maakt me blij.
Ze vindt mandarijnen in haar schoen en lacht.
Ze laat een scheet op de bank en lacht nog harder.
Zoveel momenten die ik tot me laat doordringen. Vreemd genoeg merk ik dat ik eigenlijk best blij ben in tegenstelling tot wat het journaal me doet geloven.