- 28 september 2015
- Alfons
- 1 reactie
Het is inmiddels twee uur zondagnacht. Terwijl ik naar mijn bed loop, merk ik op dat het een heldere nacht is. Potverdimme, was vannacht die bloedmaan (waarbij de aarde tussen de maan en de zon in staat en zo een maansverduistering met rode gloed á la een zonsondergang veroorzaakt)? Ergens deze week had ik ervan gehoord, en’t fenomeen gegoogled. Het moest een bijzonder spektakel zijn en het bleef in mijn achterhoofd hangen. Moest ik vannacht voor dit 5-uur durende spektakel wakker blijven?
Nee, verdimme, ze konden het bekijken. Het is net als met mooi weer, iedereen geeft mij dan het gevoel dat ik naar buiten moet om van de zon te ‘genieten’. Facebook en whatsapp berichten propageren het zonnegebaad, terwijl ik lekker op m’n bank wilde hangen en mij daar direct schuldig om voel.
“De zon is er immers, en je kunt naar buiten, dus doe dat dan. Slinger een bbq aan en hang met vrienden. Leef het leven van een reclame, haal alles eruit.”
Gadverdamme, ik zet m’n tempo direct in de achteruit. ‘Moeten genieten’. Wat mankeert je!? Ik moet niks. Als ik binnen wil hangen op een zonnige dag, wil ik niet met het gevoel opgezadeld worden dat ik niet goed bij m’n hoofd ben. Soms kan die zon me verrekken en fiets ik liever door een regenbui. Loop maar lekker verder in je kuddegedrag, ik ga slapen. Die bloedmaan kan me gestolen worden, ik bekijk morgen de foto’s wel. Trusten