Ik ben in Brussel geweest, ik heb niks van de stad gezien. Op vrijdagavond stapte ik uit de trein, wandelde naar het trainingscentrum en op dinsdagavond ging ik retour zender.

Het was een ervaring waarin ik je probeer mee te nemen, maar ik ben bang dat je voor de deur blijft staan. Vier dagen scholing ging ik volgen van een ware meester in Tai Chi, stijl – spontane beweging. In mijn belevingswereld is van alles mogelijk, dingen die je normaal alleen in films ziet. Als mens kunnen we leren om ons energiekanaal te voelen, te trainen en hoppakee, we springen zo twee meter de lucht in als Bruce Lee.

In een gymzaal sta ik met m’n ogen dicht tussen zestig mensen. Met de zachtheid van een glimlach begint mijn aandacht vanuit het punt tussen m’n ogen, m’n frons verdwijnt. M’n hart versterkt de glimlach en ik adem de aardekracht vanuit m’n voeten langs de achterkant van m’n benen over m’n ruggenwervel in tot aan m’n kruin. Als ik uitadem komt de dierentuin om mij heen tot leven. Iemand zucht, een ander boert, een man loeit als een koe, een vrouw achter me jodelt, een vrouw aan de andere kant van de zaal krijst opeens driemaal en ik ben m’n concentratie weer verloren.

‘Jullie zijn allemaal gek,’ antwoordde ik aan het einde van dag één. Ik heb het boek gekocht en oefen nu thuis in stilte.