- 20 november 2017
- Alfons
- 0 reacties
M’n moeder was jarig, echter deelden we de dag niet samen. In haar plaats kwam een andere mooie dame haar verjaardag vieren op dezelfde dag. Samen met m’n vriendin en haar grote kerel gingen we met z’n vieren uit eten om het te vieren. De grote kerel met z’n kleine hartje verraste haar met een onverwacht cadeau en een persoonlijk getint live piano optreden. De sfeer vol liefde en in gedachten vierde ik ook haar verjaardag.
Maar daar draaide het allemaal niet om deze avond. Nee, niks van dit gezwijmel. Leuk en aardig dat die dames jarig waren, maar ik zou mezelf trakteren op een doerak streek. Ik liep er al een paar dagen mee in het hoofd. Voelde me zelfs een beetje kind, zo verheugde ik mij erop. Het was herfst en bladeren vielen van de bomen. Het weer droeviger en de kleuren bedompt. De plantsoendienst was hard aan het werk in het park en daar zou ik de vruchten van plukken. Er lag namelijk een enorme bult bladeren aan de kant van de weg. Twee meter hoog, zeven meter lang en drie breed. Fantastisch. Ik zag mezelf al rondzwemmen in dat ding als Dagobert Duck.
Die avond deed ik de deur achter me dicht, m’n vriendin pakte haar fiets en ik de mijne. ‘Ga je op de crossfiets?’ ‘Ja ja, ik heb een plannetje.’ Speciaal voor dit geval donkere kleding aangetrokken en ik deed het haar uit de doeken. Dus toen we de jassen aantrokken en het restaurant verlieten, kwispelden hun staarten net zo hard als die van mij. ‘Waar is die dan?’ ‘Daar om het hoekje.’ Nu zagen zij hem ook en hij fietste vooruit om te verkennen. ‘Er steekt één grote tak uit, daar moet je voor oppassen.’ ‘Oké, bedankt!’ Zelf wierp ik een snelle blik, fietste terug voor de aanloop en snelde op de berg bladeren af. Vanaf de zijkant fietste ik mezelf erin, hoppakee, bedolven. De eerste poging voelde matig, de tweede en de derde maakten de poging compleet. Afgevinkt. Een man liep voorbij en zei hopelijk voor de grap: ‘Daar heeft m’n hond net in gescheten.’ Ik begon mezelf direct te besnuffelen maar rook gelukkig niets. Voldaan verlieten we de bult, op naar huis. Ik haalde nog wel enkele bladeren uit m’n boxershort en toen ik dit benoemde, passeerden we net de man met z’n hond. Hij bulderde van het lachen. Zo zie je maar, plezier voor iedereen! En weet je wat, ik heb m’n moeders verjaardag de volgende dagen met haar gevierd tijdens een familieweekend weg.