Wat moet een man met gevoel als hij niet huilen mag? Gewoon een vraag.
Ik heb een grapje uitgehaald, of eigenlijk hebben Edwin en ik dat vannacht samen gedaan. Mijn fiets was gejat, dus loop ik met onze Krukmans mee richting huis. Als we bijna struikelen over het bord waar ‘modder’ op staat geschreven, komen de plannen. Bij wie kunnen we dat ding in de tuin planten? Natuurlijk is daar maar één tuin geschikt voor, die van Tom. Gewoon omdat hij een mooi ventie is, die beloon je op deze manier. Zodat hij op de zondag door moeder lastig wordt gevallen. Alsof hij nog niet genoeg last had van de vrouw met de hamer. Wie weet zal het hem aansporen om in Groningen te gaan leven.
Als je één letter vervangt, wordt modder ‘moeder’. Het was haar dag vandaag. Het is haar gegund.
Na alle drukte, kom ik tot rust. De tv moet uit, die valt me alleen maar lastig. Zelfs Cartoon Network kan me niet bekoren met Cow and Chicken. Hoewel ik dat feit als een zonde beschouw, vergoeilijk ik mijzelf door aan te voeren dat het een Nederlands gesproken aflevering is. Dat is eigenlijk de enige zonde die er op dit moment plaatsvond. Buiten is het donker en die brengt me de rust die ik eigenlijk zoek. Ach zoeken, daar ben ik vandaag te lui voor en het is een bezigheid die ik wil afschaffen en vervangen door enkel te doen. Doen wat het hartje verlangt. Zal ik dus zometeen het bord uit Tom zijn tuin halen en terugbrengen? Dat zou z’n moeder waarderen… je moeder!
Wat was het fijn vertoeven op de ‘promotie naar de 3e klasse kar’! Tammo welke naar zijn vuile jasje keek, zoals Royston Drenthe verontwaardigd naar zijn witte shirtje keek, waar de stift van een fan opviel. Beenen die alle hoop om spic en span de kar te verlaten maar liet varen op een gegeven moment. En de modderspetters en regen die bij niemand de pret konden drukken! Beulen naar mensen, liederen schallend veroverden we de straten van Beilen en een ieder mocht het weten: ‘Met veel plezier verlaten wij klasse vier!’ Picola lag op de route en Elwin, het feest was mooi, maar nog mooier als je er ook bij was. Er waren namelijk veel dames waar een piemel in moest en ach, dat had je vast leuk gevonden.
Behoefte. Waarom heb ik geen flauw idee waar ik behoefte aan heb? Soms stel ik mezelf vragen waarvan ik denk, “Potver3, dat zijn dezelfde vragen waar de jonkies op m’n werk mee rondlopen.” Er zijn geen kant en klare antwoorden. In gedachten liggen geen antwoorden. In daden wel. Die brengen beweging in gevoel in tegenstelling tot de gedachten die tot controle willen leiden en daardoor eigenlijk stilstand en achteruitgang brengen.
Ik zeg tegen Marriette dat ze niet verlegen moet zijn en ‘doe je ding en zing!’ Wat rijmt en ik waardeer mijn eigen toevallige spitsvondigheid. “Wat je zegt, ben jezelf!” beschuldig ik mezelf om mijn opmerking tegen haar. Alleen is het stiekem geen verlegenheid wat me ervan weerhoud op het podium te gaan staan om te prediken met humor. Tiz enkel het gebrek aan motivatie. Het gemis aan passie. Onder welke boom, in welke hoek zal ik die vinden? Geen idee. Want vandaag zal ik niet meer zoeken. Enkel doen wat ik wil. Dan loop ik er vanzelf tegenaan.