Ik glimlach gewoon even. Kan het niet helpen. Wat fijn, bedankt. Ik lees het nog een keer en nog een keer. M’n glimlach groeit van binnen. Tjonge, ik ben er enigszins verbaasd over en aan de andere kant begrijp ik het helemaal, alsof ik niets anders had verwacht.

‘Super hoe hoofdstuk 10 op pagina 100 is!’ schreef de lezeres. Ze (ik vermoedde dat het een dames handschrift was) bevestigde haar bevindingen met het cijfer acht op de schaal van tien. ‘Wow!’ dacht ik bij mezelf. ‘Waar ging hoofdstuk tien ook alweer over?’

Zoals u wellicht weet ligt m’n boek in de bibliotheek in Groningen mee te doen met de wedstrijd ‘Nieuw Gronings schrijftalent’. Lezers kunnen een jaar lang hun recensie achterlaten op een papiertje dat de bibliotheek voorin het boek stopt. Afgelopen vrijdag fietste mijn nieuwsgierigheid mij naar de bibliotheek en verheugd las ik ook de volgende recensie:

‘Heerlijke schrijfstijl. Pakkend geschreven, ik hing elk woord zo ongeveer aan z’n lippen. More please!’ Deze lezeres omcirkelde de tien als cijfer en sindsdien draag ik een glimlach. Heel de dag tot het slapen gaan. Tjonge, wat fijn.