Wat een luxe! Ik zit bij de pizzeria te wachten op mijn bestelling en daar kreeg ik voor betaald… dat is luxe. Terwijl ik daar zit te wachten, lopen er meisjes in de bediening hard heen en weer. Even dacht ik terug aan mijn horeca ervaring, niks voor mij dat harde werken. Daarom heb ik mijn baard ook maar weer afgeschoren, hard werken is niet aan mij besteed. Een jongen lijkt echter relaxt achter de bar zijn ding te doen, het is de barman. Even loopt hij naar links, pakt een schoonmaakdoekje en loopt op zijn gemak weer terug. Die gast heeft het goed voor elkaar in zijn horeca baan. Later als ik een strandtentje bezit en het relaxte hangmatleven leef, dan laat ik mijn personeel ook chill werken door de gasten aan zelfbediening te laten doen. Maar goed, het wachten duurt langer dan ik dacht en dat meisje in de bediening moet me nu ook maar eens met rust laten. De hele tijd naar me te kijken. Daar heb ik toch helemaal geen tijd voor nu! Ik ben aan’t werk. Samen met mijn twee collega’s heb ik een late dienst en ik haal ons avondeten op. Ik heb het er nog beter voor staan dan die barman, mijn centen zo te verdienen. Om de tijd te doden pak ik maar eens een blad. Weinig keuze, zes dezelfde bladen over het Beethoven festival in de Oosterpoort en een blad over ‘Horeca’. Dat is een makkelijke keuze. Terwijl ik het blad over Beethoven doorblader, lees ik de volgende zin: ‘Cultuur is kruisbestuiving.’ Een dirigent zegt het. Hij praat over zijn werk en even verdiep ik mij in de muziekwereld. Blijkbaar is er een ‘orde’ in deze wereld, de gevestigde orde. Daar hoort hij niet bij. Hij vertelt dat bij de uitvoering van een stuk van Beethoven bepaalde verwachtingen horen van deze orde: Als je dit stuk speelt, moet het zo en zus klinken. Als je dat stuk speelt, moet het zus en zo klinken. ‘Opbokken’, zei de dirigent, ‘Dat doe ik niet!’ Een opstandig mannetje was hij. Dat mag ik wel, een eigen mening. ‘Als ik een stuk van Beethoven dirigeer, dan kan ik mezelf niet thuis laten. Ik als persoon ben beïnvloed door zovelen en daardoor kan ik en wil ik dit stuk niet objectief benaderen.’ En zo kwam hij tot de zin: ‘Cultuur is kruisbestuiving.’ Dat vond ik een mooie zin. Die bleef me bij. Ik denk omdat het een waarheid als een koe is. We worden beïnvloed door elkaar. Iedereen. Dat kan mooi zijn, maar ook minder mooi. Minder mooi vind ik het persoonlijk dat mensen zich door een man als Wilders laten beïnvloeden. Sowieso bewonder ik mensen die iemand blind volgen niet. Geert wil zich niet laten beïnvloeden door een andere cultuur en houd volgens mij daarom hardnekkig vast aan zijn veilige, bekende, conservatieve anker. Zijn haven van alleen stamppot boerenkool en houten klompen. Mooi vind ik het als het beste van verschillende werelden hun kracht en schoonheid bundelen en bijvoorbeeld een liedje of een film maken of Haïti willen redden. Maar het simpelste voorbeeld van ‘kruisbestuiving’ zat ik op te wachten, het Italiaanse eten! Pietje, je bent goed bezig!