Iemand schreef op het viaduct: ‘It’s fun to loose.’ Die leus zet mij elke keer aan het denken. Het druist in tegen alles wat ik associeer met verliezen.

‘Het is leuk om te verliezen.’ Hoe heeft iemand dat op kunnen schrijven? Wat voor spel speelt de schrijver? De zin blijft mij intrigeren. Ik vind het een leukere manier om tegen verliezen aan te kijken.

Wanneer verlies je? Bij spelletjes is het duidelijk, daar zijn regels die het bepalen. Kun je in het dagelijkse leven verliezen? Je kunt iemand verliezen en je kunt iets verliezen (een handschoen tijdens het fietsen), maar heb je dan verloren? Verliezen lijkt te maken te hebben met een wedstrijd. De andere uitkomsten zouden kunnen zijn winnen of gelijkspelen.

Wanneer is het leuk om te verliezen? Als je van het dagelijkse leven verliest, dan klinkt het alsof je het leven niet aankunt en de pijp aan Maarten wilt geven. Tot nu toe blijft het een mysterie voor mij wanneer verliezen leuk is.

Hoewel, er is één gedachte die het verliezen leuk kan maken, dat is om het geluk van de ander te zien als die wint. Maar ja, dat moet je maar net kunnen zien.