Chinees lopend buffet! Heeft u het al eens geprobeerd? Kota Radja in Beilen is dé place to be wanneer dit u niet verkeerd in de oren klinkt.
Het was gezellig met Ron, @ en M. Oldersma. Hoewel we natuurlijk zelf de sfeer meebrachten, bracht het restaurant ons voedsel en lekkernij. Het was er wel een beetje warm en daarom vroegen we maar of de airco aan mocht. Dat mocht en zo de serveerster zei, zo deed ze. Van alle kanten hebben we haar bekeken en ze glimlachte alsof het een lieve lust was. Tot onze schrik ging echter later de airco weer uit. Toen we vroegen waarom, antwoordde ze: “Sommige mensen hebben er last van.” “Wie dan?” Die vraag liet ze echter passeren en daarom blaatte ik maar uit: “Wat dacht je dat we zouden doen?” Ze glimlachte maar weer.
Twee ronden. Twee ronden heb ik gelopen en toen nog een kleine route richting het fruit. Een dag geen ananas gegeten is een dag geen ananas gegeten, zeg ik maar nu. Eddeped had teveel gesmuld, misschien in de kantine al, want hij kon zijn bord niet op. Of ‘leeg eten’ als u dat prefereert boven ‘op’. In ieder geval, hij gaf zijn portie aan Fikkie en die zei: “O o oh….weet je wel hoe haaievinnensoep wordt gemaakt?” Dat wisten we niet en we vroegen het de serveerster. O nee, we vroegen of het klopte dat men haaien voor deze soep kweekt en slechts de vin afhakt, de haai teruggooit en van de vin bouillon trekt. De blonde serveerster wist het niet, zij was geen Chinees zoals de man die vroeger een collega had, scherp opmerkte. Het was een oude man en hij vertelde verhalen over een collega van vroeger. Er zat een vrouw van zijn leeftijd naast hem en een jongere tegenover hem. Misschien was die dame nog wel te doen, dat moet je mij niet vragen. Ik geef er namelijk geen commentaar op. Het zusje van de baas vond ik wel mooi. Dat heb ik haar niet verteld, misschien had ik dat moeten doen. Maar ja, dat doe je niet zo snel he tijdens het afrekenen. “Mag ik de rekening van u? En ik vind dat je een mooi zusje van de baas bent!”
De andere serveerster was ook aan het lachen. Ik dacht speciaal naar mij, maar ze deed het ook bij andere klanten. Tja, dan voel ik me toch minder speciaal. En ergens tussen deze verhaallijnen door kwam Marten met een ‘tegelopmerking’. Dat is zo’n opmerking die té waar is om er wat tegenin te brengen, maar omdat je die waarheid niet wilt horen omdat hij niet bij mijn mening aansluit, breng je er toch wat tegenin en daarmee Basta!
Ron eet lekker door en loopt een marathon. Bij het scheiden van de markt vraagt hij de vraag der vragen: “En? Wat is het plan voor je moeder?” Een beste vraag rondom de ‘je moeder’ dizz.
En de groeten thuis familie Haurissa! Zij waren er ook en lieten het hen wel bekomen. Gelijk hebben ze, ik kon er ook weer een avond flink tegenaan. Maar dat deed ik niet, ik deed rustig aan. Want dat vind ik fijner. Soms. Niet altijd. Nu ben ik keihard aan het werk om ervoor te zorgen dat de column niet halverwege de week op Ploep.com komt te staan!
O ja, ik heb een hekel aan muggen. Klotenbeesten!