Het zou een gerucht zijn. Een legende. Er spookten verhalen over in de rondte. Er zou een plek bestaan volgens de mythen van Lebowski, waar gebeukt wordt tot in al je vrijheid!! Je mag het zelf bepalen! Hoeveel, hoe lang en hoe hard…en dat zou allemaal gepaard gaan met drank en eten. Gisteravond werd het tijd om de mythen de das om te doen en de wereld tot de orde te roepen! Hij bestaat. De hete lucht laten we uit de legenden lopen, we onthullen het meest begeerde verlangen – de Bierbeuker bestaat!
Wel moet je er verdomt een hele tour voor uit je fiets halen, waarbij het respect voor Fix Up stijgt wanneer je erbij stilstaat dat de man dit stuk elke week meerdere malen aflegt. Tevens drukt het eens te meer zijn luiheid uit, want een rijbewijs zou allang aangeschaft zijn door elk persoon welke meer dan 40% geeft op de werkvloer.
De tour kent een einde, daar waar het gebeuk begint. Het gebeuk tot in het oneindige! Weelde kent daar geen tijd en de liters drank kennen geen dorst. We laven ons aan de bar. De nintendo 8Bit jukebox draait de schijven van weleer. Is happy hardcore uit de vorige eeuw je ding, dan voorziet de 8Bit jou in je wens. Wil je even Marike de Jager door je hoofd laten paraderen, dan voorziet de 8Bit je van haar vocalen. De muziek gaat van chill, tot BAM. Van ‘oe oe en aaah’ tot ‘la la la’. De nintendo 8Bit maakt het spectrum in de muzikale wereld completer dan hij was. Na een bezoek aan de Bierbeuker besef je wat je nooit hebt gehad en al die tijd hebt gemist.
Of je nu aan de ene kant van de bar staat, of de andere, het is om het even. Iedereen is er gelijk en iedereen is uniek. Als het niet zweverig was, zou je zeggen dat de Bierbeuker Feng Shui en Ying/Yang tegelijk was. Het is de perfecte mix van ‘doe wat je wilt’ en ‘kiek toch uut’. Van ‘zeg wat je wilt’ tot ‘knal op je schouder voor wat je daar zegt’.
Onmogelijk kan ik in mijn geheugen graven naar conversaties die er zijn gevoerd. Want na al dat spitten in mijn geheugen, kwam ik erachter dat die cellen hun doodvonnis al hadden getekend zodra ik de drempel van de Bierbeuker over was gestapt. Het enige waar de cellen die het overleefd hebben, mij tot leiden, zijn een dilemma. Want hoe vat ik in vredesnaam in woorden samen wat wij gisteravond beleefd hebben? Oneindig plezier leidt tot kramp in je kaak-lachspieren de volgende dag. Is iedereen welkom? Soms. Is iedereen ons? Nee. Is iedereen belangrijk? Ja.
Als ik aan vannacht terugdenk, dan start er een roes waarin ik vlieg door een land van mooie vrouwen, waarbij ik tegelijkertijd geniet van hemels eten, en eigenlijk zit op een bankje, ontspannen kijk hoe al het moois van de wereld aan mij voorbij draait en ik kan pakken wat ik wil. De roes wordt vergezeld door wolkjes mist en geeft alles een mysterieuze sfeer.
Zo is het. Ik laat het u weten. De bierbeuker bestaat!