Oi joi joi het is weer zover! De aanloop naar de zomer is begonnen! Dames zullen weer in rokjes buiten gaan lopen. Mooie benen en boezems zullen het straatbeeld weer verrijken. Heerlijk al dat natuurschoon! Daar mag van genoten worden. Ikzelf zal mijn ogen goed de kost geven.
ik denk aan mijn drie kwart broek…mijn gesneuvelde drie kwart broek. Uit puur genot heb ik hem gedragen tot de laatste naad versleten was. Met een smeekbede gaf ik hem vervolgens aan mijn moeder en ze wist hem te reanimeren. Stof onder de versleten naden verlengde zijn leven. Uiteindelijk bleek het toch vergeefse moeite en paste de aanblik van mijn broek niet meer in het mode straatbeeld. Blote benen tonen mag, tot een bepaalde hoogte. Als je bilnaad tussen de naden naar buiten komt kruipen, is het tijd om de versleten broek in de ring te gooien.
Toch wilde ik niet van wijken weten. Het was mijn lievelingsbroek! Had ik dat maar geweten toen ik hem kocht, dan had ik er direct een dozijn van aangeschaft om er een levenlang van te kunnen genieten. Tot mijn grote spijt heb ik dat niet gedaan en nu moet ik op die blaren zitten. Boehoe.
Gloorde er dan helemaal geen hoop meer aan de horizon? Jawel! Ik bedacht een plannetje. Of beter gezegd, ik schakelde een hulplijn in. Zij had namelijk aangegeven een naaicursus te volgen. Na de 150 seksueel getinte grappen die ik daarover maakte, zag ik er opeens het praktisch nut van in. POW, ik zag het licht. 1 en 1 telde ik bij elkaar op en vroeg haar of zij misschien de uitdaging aan wilde gaan om mijn broek te reproduceren? Dat kon toch niet zo moeilijk zijn? Gewoon even al die vergaarde kennis op één hoop gooien en met mijn oude broek als voorbeeld, zou je zo een nieuwe zelfde kunnen maken! Wat was ik toch een genie. Gelukkig kon ze lachen om 149 van mijn grappen. Bij één grap spon zij geen garen en kroop ik door het oog van de naald. In ieder geval, ik kwam er mee weg en zij nam de uitdaging aan! Hosanna op aarde.
Dit was vorig jaar voorjaar. We kochten samen de stof, garen en bijbehorende accessoires. Destijds had ik haar waarschuwing in de wind geslagen en vertrouwd op haar kwaliteiten. Zij kwam echter op haar waarschuwing terug en het kwam er op neer dat ik de zomer zonder mijn favoriete broek door moest zien te komen. Deceptie alom. Dit nieuwe voorjaar brengt echter weer een nieuwe ronde en nieuwe kansen! Had ik daar maar eerder aan gedacht, want ze zit in Nepal tot begin mei! Als ze terugkomt, moet ik niet vergeten haar te vragen hoe de vakantie was en dan stiekem tussen neus en lippen door, herinner ik haar aan mijn broek. Mijn lievelingsbroek! Och was het alvast maar zover, dan huppel ik over de straten en aai de stof. ‘Lieve broek, ik heb je gemist! Mooi dat je er weer bent!’