Op het ene beeldscherm kijk ik Engelse en Spaanse voetbal samenvattingen en op het andere scherm volg ik een pokerwedstrijd. Inmiddels is het twee uur ’s nachts. Iedereen slaapt in huis, behalve poes en ik. Poes heb ik naar buiten gegooid, zij zit in de vensterbank buiten en miauwt. Ze wil weer naar binnen. Het alleen wakker zijn in de nacht doet me denken aan vroegere tijden.

Toen ik antikraak woonde in m’n klaslokaal had ik veel vrije tijd om handen en leefde een onregelmatige levensstijl. De stilte van de nacht was m’n vriend. Soms maakte ik buiten een wandeling, maar ik schreef ook aan m’n boek in m’n geheime kroeg. Met een borrel erbij voelde ik me een echte schrijver. De nacht leek een geheim te bevatten, dan stak een ander leven z’n kop op. Als je uitging lag de rode loper voor avontuur altijd klaar.

Maar de nachten bevatten ook een bepaalde rust, alsof er over alles en iedereen een deken is gelegd. Dan kun je je gedachten horen. Die van mij vertellen me dat ik eigenlijk allang op bed had moeten liggen omdat ik morgenvroeg zoveel dingen zou kunnen doen. Ach, uitslapen is ook heerlijk!