Afgelopen week hoorde ik Boukje Schweigman in een podcast zeggen dat ze een voorstelling had gemaakt waarin ze een uur lang rondjes draaide. Het eerste wat ik dacht: ‘Dat is onmogelijk.’ Een uur lang? Ik word al duizelig na vijf rondjes zwieren met Foske.

Zij danste als een derwisj. Dat woord had ik ooit eerder gehoord, maar ik wist niet precies wat het betekende. Nu ik het benoemd heb, voel ik mij verplicht om het u te kunnen uitleggen. Internet zegt:

‘Het proces van de derwisj dans gaat door tot we ons hart hebben bevrijd van weerstand, tegen het verzet van het beleven van het hier en nu. Zodat het kan dansen met alles wat we tegenkomen. Dan ervaren we dat het hart vrij is om lief te hebben, al wat is.’

Boukje legde uit dat haar focus in het draaien lag, op niets anders. Niet op ‘wat zou kunnen gebeuren’. Geen zorg, geen angst, geen verzet tegen het beleven van het hier en nu. Dat laatste vond ik zeer interessant. ‘Verzet tegen het beleven van het hier en nu.’

‘Wat is nu denken en wat is je gevoel?’ vroeg Herman mij deze week. Ik denk dat wanneer je het hier en nu ervaart, deze twijfel niet bestaat.