Daar waren we, een weekend weg met de Sonnemaatjes. We bewogen ons langs elkaar, gingen mooi samen met elkaar en het contact werd verdiept. Nog meer verbonden werden we. Gratis entertainment waren we voor elkaar. De eerste avond zuip je omdat het feest was, op de tweede dag voelde een rustige wandeling door het bos als een verademing. De derde dag besefte je dat het alweer bijna voorbij was, dat waar je een half jaar naar toeleefde.

Op de achtergrond dreven de muziektonen van een verrekte mooie gitaarsolo.

I heard it through the grapevine, not much longer would you be mine. Oo, I heard it through the grapevine, and I’m just about to lose my mind. Honey, honey yeah. (bron)

In m’n favoriete houding las ik een boek, liggend op de bank en de gitaarsolo volmaakte de ontspanning in m’n lijf. Mijn vrienden zaten elders in de kamer of hingen naast me. Dit was heerlijk vertoeven! Ik gun het iedereen. Het was zo fijn om de tijd los te laten met al z’n aardse verantwoordelijkheden, om ze te ontstijgen en te drijven op die wolk van gemoedsrust. Daar samen zijn, dat zou wel eens de bedoeling van het leven kunnen zijn.

Dankbaar dat het door kon gaan. Dankbaar voor de vriendschap en uitkijkend naar een volgend weekend!