- 13 oktober 2024
- Alfons
- 0 reacties
‘Don’t touch my fucking ball.’ ‘Oh I’m sorry, I didn’t know it was a big deal.’ ‘A big deal? Don’t fucking touch my ball.’ ‘Don’t be so violent.’ ‘Violent?! You don’t know what violence is!’ ‘I know this is threatening.’ Hij staarde me intens aan en mompelde nogmaals ‘You don’t know what violence is.’ ‘Well this ain’t love your giving me in front of these kids,’ gaf ik de man terug. Hij bleef me een tijdje af- en aanstaren en trok gekke bekken met een lach tussendoor.
Z’n basketbal en grote backpack hadden op een bankje gelegen en om op het bankje te kunnen zitten, had ik z’n bal opzij gerold. Hij kwam naar me toe gelopen vanaf een ander bankje vijf meter verderop. Na z’n eerste woorden ging hij naast me zitten met z’n peuk in z’n hand en toen z’n intensiteit tot me doordrong, ging ik anderhalve meter verderop tegen het hekje van de speeltuin aanleunen om in het Engels verder te praten.
De speeltuin waar ik met Foske en haar vriendinnetje naartoe was gekomen en zij keken verbaasd naar ons. Ze begrepen het niet, maar ze voelden dat er iets onbehaaglijks was. Om de oudere man geen olie te geven voor het vuur dat in hem brandde, negeerde ik hem verder. Maar als Foske er niet was geweest, had ik meer van z’n verhaal willen weten. Ongetwijfeld had hij me over z’n trauma verteld die zou verklaren waarom hij in deze overlevingsmodus was beland.