“Het lijkt me verstandiger dat ik na de wedstrijd even naar huis ga, een powernap maak, dan ga eten, om vervolgens naar het feestje te gaan. Maar je weet nooit hoe het in de kantine verloopt….” Legendarische laatste woorden aan m’n vriendin.
Ik had gelijk, je weet nooit hoe het in de kantine verloopt. Elbert & Albert verzochten mij meerdere malen om met de man die alles weet van de zaterdag 2e klas verenigingen te praten. “Dat gaat niet door,” antwoordde ik. “Werk en privé houd ik gescheiden.” De man kwam uit Hilversum en bleek volgens Chantal al de gehele dag op het sportpark te vertoeven. “Wie is dat??” en “Hé uit onze keuken! Dat doen wij ook niet,” sommeerde Chantal hem. “Zo beleef je altijd wat,” sprak ik tegen Sjakie. “Nee hoor,” zei hij en blikken beukte verder.
Sjakie had zijn 250ste wedstrijd gespeeld deze zaterdag en dat was wel een blik of vijf waard. Hij bitchte toen ik naast em aan tafel kwam zitten, maar bood direct zijn excuses aan: “Sorry, dat waren de blikken die praatten.” Er werden nogal wat blikken gebeukt, het lijkt wel of ze meer in trek zijn nu de blikken een nieuw ontwerp hebben gekregen. @ die had em te pakken, zo leek het toen hij buiten stond. Sjakie en ik aanschouwden hem vanuit de kantine, terwijl hij stond te praten tegen de lucht. Het was een raar gezicht, en wij zetten onze vraagtekens erbij. Totdat onze kleine voetballert om de hoek verscheen waartegen @ blijkbaar praatte. Dat was een zorg minder.
Vanuit de kantine wordt altijd de keuze gemaakt: hoe vermaken we ons verder gedurende de avond, maar belangrijker – waar en wat eten we? Ik had het geluk dat er een heerlijke lasagna schotel met salade (incl. een lepel mosterd) voor me klaarstond. De koning te rijk! Het verblijf in deze stee werd geëerd met een daadwerkelijke powernap (we waren eraan toe). En onze gastvrouwe liet ons begaan, ik vond’t mooi.
Na het dutje was het tijd om de fiets van stal te halen en richting het partijtje te fietsen. Hier stonden allerlei bekenden te wachten om ons te woord te staan/zitten. Chubby had diezelfde middag nog fantastisch werk geleverd in het veld, waar hij 90 minuten lang in rondliep (waarvan hij mij de schuld gaf). Zijn stunten in het veld had ik graag willen zien. Het was een hilarisch verhaal op zichzelf.
Ik heb genoten, en dankzij het dutje hield ik het vol tot de lichten uitgingen. De jarige job gooide ons eruit, want als het op de Rooie Dakhaas aankwam, dan zaten we er om vijf uur nog, sprak ze. “Nee hoor,” probeerde onze Dakhaas serieus uit te brengen, waardoor ik bijna een nostalgische lachkick kreeg, die we even daarvoor met z’n drieën hadden herdacht. Een typische zaterdag, waarbij Sjakie, Steeg en @ Fifa speelden honderden meters verderop. De schoonheid sliep in Groningen, en ik zie ernaar uit om haar weer te zien.
Als afsluiter wil ik u mededelen dat Martin de 6packbeilen fotowedstrijd heeft gewonnen.. “Ik ben apetrots!!” was zijn reactie. Een geweldig man. Net als Pietje die vandaag de cascade run liep en zich daarom gister na één helft voetbal liet wisselen. Omdat het kon en omdat een goeie voorbereiding het halve werk is.