Het boek heet Tonio. De schrijver van der Heijden, is zijn vader. Tonio verongelukt en de schrijver zet de tijd stil door een zelfverkozen kluizenaarschap. Zijn wereld bestaat drie jaar lang uit wanhopig vastklampen. Alsof hij door slechts in huis rond te waren, zijn zoon bij zich houdt. Hij staart voor zich uit. Ziet zijn zoon terug in alles om hem heen. Zo creëert hij een plek waar hij de aanwezigheid van zijn zoon nog kan voelen. Herinneren. Zijn geur tot in lengten van dagen op kan snuiven. Tevergeefs. Het drama is voltrokken, en het enige wat hij kan doen, is kijken hoe de sporen van zijn zoon ontdooien. Het laat de schrijver achter met een alles verterend schuldgevoel. Het slokt hem op, maar spuugt hem niet uit. Hij had zijn zoon moeten beschermen tegen dit gevaar. Hij schoot tekort. Een tergende angst die hem sinds de geboorte vergezelde, werd bewaarheid. Hij had beter moeten zijn.
In mooie volzinnen, en fraai beschreven scènes, zet van der Heijden het verhaal uiteen. Zijn schuldgevoel bekruipt mij, zoals gewaarwordingen doen. Traag stroperig kruipt het onder mijn huid en zetelt zich. Opeens voel ik de ernst van de vader&zoon band. De oneindige verantwoordelijkheid van de vader voor het overleven van de zoon vanuit een onvoorwaardelijke liefde, dringt slechts voor een fractie tot me door. Ik kan hem niet in vol ornaat aanschouwen. Oneindigheid kun je nooit vol aanschouwen.
De fractie is echter genoeg. Deze tip van de sluier van mijn vaders sterke verschijning, onthult de ernst van zijn zwakte. Zijn zorg voor mij is zijn achilleshiel. Als een DNA streng, zit de zorg in hem verweven. Hij ontkwam er niet aan. Maar hij zou het ook niet anders willen.
Als zoon wil ik mijn vader in elke ontmoeting tonen dat hij trots op mij kan zijn. Alsof ik allang wist van zijn achilleshiel, en deze onschadelijk wil maken door hem gerust te stellen. Hem in elk woord bedanken voor zijn oneindige zorg. De onvoorwaardelijke liefde.
In de praktijk stond ik er echter nooit daadwerkelijk samen met hem bij stil. Daar heb ik verandering in gebracht. Ik schreef een brief aan hem, en ben de verandering die ik graag wil zien in de wereld. We zijn nu nog mooier dan we al waren.