In onze straat staat een picknicktafel. Terug van weggeweest want de buurvrouw die ertegen foeterde is foetsie en de jongeman van wie hij is, is terug.

Het was mooi weer en onze buurvrouw was ook terug van weggeweest. Zij verhuurt haar huis met regelmaat omdat het leven haar elders heeft neergezet, maar af en toe duikt ze op. Zo ook afgelopen donderdag, haar hond kwispelde honderduit bij onze begroeting en Foske kwispelde nog harder. Ze is dol op de hond en bijna overweeg je dan om zelf ook zo’n pluizebol aan te schaffen.

‘Nee ik wil niet wandelen,’ gaf ze me terug en in plaats van met haar vader een rondje te doen, stapte ze bij buurvrouw naar binnen. Buurvrouw was aan de klus en kon wel wat hulp gebruiken, dus daar zat ze met een kwast in haar hand een stuk karton te besmeuren. Een uur lang heb ik naar ze geluisterd, gezeteld met een boek op onze voordeurdrempel. De hond mocht niet van Foske naar binnen vanwege het gevaar op verfvlekken en achteraf wenste ik dat ik daar ook bij haar aan had gedacht.

Het contact welke Foske had gelegd verspreidde zich makkelijk naar een gezamenlijk etentje aan de picknicktafel, welke uitliep in een avondborrel met andere buren die aanschoven. Op het moment dat een buurvrouw enthousiast vertelde over Karel van Rabenhaupt en Bommen Berend, dacht ik: ‘Ja, ja zo mag een dag vaker verlopen.’