“Ik zou het niet erg vinden als je nu naast me lag,” whatsappt ze mij na onze tweede date. Ik stuur haar geile groetjes á la Giel Beelen terug. We appen tot laat, en ik sta op met een app, die het begin is van een dag over en weer appen. Ze is mooi, en ik vind het leuk om met haar te appen. Tiz ook mooi dat ze mij knap vindt, dat vind ik altijd fijn om te horen. Het appen is een dagelijks ritueel geworden, en hoewel ik niet altijd wat te melden heb, doet het mij een deugd om te zien dat ze hierin vaak initiatief neemt. Deze dag is het vrijdag, en ik vertrek met de vriendjes naar de Ardennen. Zodra we de grens overgaan, bespaar ik mij de kosten, en doe mijn telefoon uit.
De zondag kom ik aan in NL en gooi m’n telefoon terug in de ether, alwaar ik haar gemiste berichten ontvang. Als ik haar die avond app dat ik terug ben, krijg ik mondjesmaat berichten terug. Zo verloopt de week en uiteindelijk komt er geen derde date meer. Ze geeft eerlijk aan dat ze niet verliefd is. Ik had ook mijn twijfels, maar snapte er niks van. Van de dagelijkse app en ‘kom maar naast me liggen’ status, verandert ze zo in de ‘Ik hoop dat ik je niet gekwetst heb’ status. Opeens begrijp ik weer waar die noodzaak aan boeken over het verschil tussen vrouwen en mannen vandaan komt. Ik dacht bij mezelf ‘Ik hoef niet eens te weten hoe of wat, als jij als een blad aan de boom omslaat, dan hoef ik je niet te snappen’.
Twee weken later pols ik via de app haar reactie op mijn Facebook, wat de aanleiding is tot haar apps een week later. Ik had haar nummer net gewist vorige week. Ik antwoord met drie woorden, op vier berichten.
‘Wat doe jij opeens kortaf?’ stuurt ze een paar uur na haar laatste app. ‘Wat verwacht je dan? Ik heb je verder weinig te melden. Na m’n terugkomst uit de Ardennen, was je als een blad aan de boom omgeslagen. Dan vind ik’t wel best.’ Zij geeft aan dat het niet haar bedoeling was om mij te kwetsen, en vult mijn stilte in met een reeks toelichtende berichten. Als ik nog niet antwoord, vat ze het beledigend op, en zal mijn nummer wissen. ‘Als ik dit zo lees, vind ik dat prima. Ik was aan’t werk en reageerde daarom niet. Gekwetst is niet het juiste woord, onbegrip meer – ‘Als een blad aan de boom!’ Het spijt haar dat ik dit idee kreeg. Ze wilde eerlijk zijn en daarom de derde date niet door laten gaan. Ze had gehoopt dat ik hetzelfde erin stond.
En op dit punt aangekomen, beste dames en heren, kon ik mijn column voornemen niet langer ontkennen, gaf toe en beantwoordde haar: ‘Ja mannen zijn daarin anders denk ik, ik wilde nog wel een date met de kans op seks, daar hoef ik niet verliefd voor te zijn.’
….
Ik denk dat al die boeken over de verschillen tussen mannen en vrouwen wel in de container kunnen worden geflikkerd. Deze zin omschreef kort en bondig het hele euvel. Haar stortbui aan minachting kwam vervolgens als bakstenen uit m’n smartphone gesmeten. Zelfs hierin herkende ik een ongepaste grap, toen ze zei:’….van mij krijg je nooit een woord meer de groeten!!’, om vervolgens toch nog twee berichten van haar te ontvangen. Maar die grap is alleen nu leuk, met u als publiek.
Nou moet ik toegeven dat haar reactie mij niet verbaasde, en het speet mij dat zij dit beledigend opvatte. Want het is niet persoonlijk bedoeld. Lust voor de mooie vrouw was de vader van mijn gedachte. Stof tot nadenken mensen, stof tot nadenken! Hoe eerlijk wil je zijn? Tot zondag!