Ik mis ze even.

Zondagochtend stipt om tien uur begint de puppycursus. Iets na tienen arriveren Roef en ik want het is ons te vroeg. Aan haasten doen we niet. Ik bespaar u de rest van de cursus, behalve het aandachtspunt van het commando ‘blijf’. ‘Het belangrijkste van het commando blijf is dat je weer terugkomt.’

Zondagmiddag, m’n verloofde en m’n dochter zijn op pad, ik blijf alleen thuis. De nieuwe lp draait op de oude platenspeler terwijl ik de afwas doe. De vaat spaar ik altijd zo lang mogelijk op onder het aanrecht in een teiltje. Als het kastje uitpuilt begin ik aan de taak die vanaf het begin van ons huishouden de mijne is. Soms red ik het om twee dagen niet af te hoeven wassen. Dat zijn goeie dagen. Sommigen zeggen dat ze blij zijn met hun vaatwasser, ik vind dat m’n leven tijd moet hebben om een vaat te doen. Het is een kleine oefening in zen zijn. Je doet je taak en daar is je aandacht bij, nergens anders.

Om mij heen was geen reuring. Geen grapjes, geen geren, gevlieg, geen knuffel. Ze waren weg en ze hadden geen ‘blijf’ gezegd. Ik mis ze even.