Terwijl er onrust was in mijn leven, kwamen de feestjes om te zeggen dat het goed komt. M’n zusje was jarig en ze toonde zich een vijf sterren gastvrouw. Feestmalen van heb ik jou daar, met de (in mijn inziens overbodige) kaartjes ernaast om te vertellen wat we aten. Overbodig omdat alles heerlijk was, dus maakte het niet uit wat het was. Van het één nog meer dan het ander en bijgerechten om alles tot in de perfectie aan te vullen. Het was frustrerend voor mijn maag, want mijn ogen waren te groot. Een uitbuikmoment was er niet bij, m’n neefjes en nichtjes waren er namelijk ook. En hoe ik ook mijn best deed om ze tot rust te krijgen: het gekietel, ze in de lucht gooien, vechten, spelen en praten…..het hielp allemaal niet. Gelukkig was er tijd voor praatjes met de rest van de gasten en zo vernam ik het laatste nieuws rond de familie. Onze gastvrouw had het druk, maar nam geen hulp aan, ze had volgens mij een plan en daar hield ze zich aan. Wat het plan ook was, het was geslaagd en ik geloof dat ze het nog laat hebben gemaakt……en gezellig. Bedankt Pottie! Ik hoop dat je genoten hebt en fijne herinneringen. Ik wel in ieder geval. Één van de mooiste momenten vond ik met mijn nichtje Noa, ze wilde weer een toneelstukje of in dit geval een dansje uitvoeren en niet in haar eentje. Met een spoedcursus leerde ze mij de passen op twee liedjes van K3. 6 jaar en ze gaat later haar vader grijze haren bezorgen als de vele jongens haar ongetwijfeld zullen lastig vallen.
Voordat we ons stukje gingen opvoeren, hield ze me staande boven aan de trap. “Dus je weet zeker dat je de pasjes kent?! Als ze zingen ‘Politie’ moet je dit doen….” en ze zwaait zonder moeite haar arm zwierig door de lucht om iets te doen wat ik nog maar net snap. “Maar daarvoor doen ze dit bij Amerika….” Wederom doet ze iets voor met haar armen en deze keer snap ik er echt niets van. Dat ziet ze en ze vertelt me: “Maar als je niet genoeg tijd hebt om dat te doen, mag jij alvast zo gaan staan terwijl ik het doe.” Toen ze er klaar voor was, gingen we naar beneden, het verzamelde publiek ging er voor zitten en het was één groot succes!
Moe doch voldaan verliet ik het ene feestje om bij het andere aan te sluiten. M’n team had de hele avond al spelletjes á la ‘minutetowinit’ gedaan, zonder Gordon, maar met de zenuwslopende spelletjes en drank en ik sloot aan in het achteraf feestgedruis. Ik was voorbereid op alles: oude broek, oude schoenen, geen telefoon bij me die kapot kon gaan, geen pinpas om te verliezen en vooral een oude fiets. Inmiddels ken ik mezelf op de fiets met drank en honderdvijftig kapotte fietsen later, wil ik geen spijt hebben van mijn fietskeuze de volgende dag en mijn vader met repareerwerk opzadelen. In de kantine kwam de muziek van Rinus en Pedaalemmer, Erik had warme tepels, Edwin was tjikkies aan het regelen (maar niet voor mij, terwijl ik toch makkelijke eisen stelde, dus hoe moeilijk kon dat zijn?), Ruud knalde door het feest heen, Martin deed een eend na en m’n hand zat nog steeds in de broek. Japio bracht me op de hoogte van het schijtlied van Carlo Boshard z’n kantineshow en had later op de avond een glimlach van oor tot oor toen hij de kroeg verliet om later weer terug te komen. Fix up ging niet mee naar de kroeg, hij kent zichzelf. Hendrik won alle prijzen en kaapte als olle grieze grensrechter de eeuwige roem voor onze neuzen weg. Mark L gaf goed keepersadvies met z’n ‘vissekom’ en hij was prima gezelschap in de kroeg! Bedankt MarkL! Één keertje kwam ‘Janus Janus pak me nog een keer’ voorbij en Kevin zette nog een paar keer andere liedjes in, het is een goeie zanger! Tammo kwam me in de kroeg over borsten vertellen en dat is natuurlijk altijd goed. Dan was de rit naar de kroeg toe natuurlijk een heel avontuur:
Boelen moet niet achter me fietsen, dan rem ik en BAM hij knalde vol op me en dat was leuk! MarkL vond het geduw op de fietsen niet leuk, hij had dan ook z’n telefoon in de hand. Maar je kunt toch ook niet sms’n terwijl je fietst en in de berm geduwd wordt? Boelen fietste vervolgens wel spontaan en zonder dat ik wat deed de bossen in voor het tandartsgebouw. En daarmee was de toon aangesterkt (de toon was al gezet bij het opstijgen van de fiets bij de kantine toen Ruud voor me stond met de fiets, ik had em niet gezien natuurlijk). Races werden gehouden over de autoweg en MarkL had het zwaar te verduren met het ontwijken van de aanvallen. Als hij links van de weg fietste, moest ie alweer naar rechts oversteken, omdat ik ook links ging fietsen en uiteindelijk had ik em te pakken bij de Wester Es. Heel zachtjes duwde ik hem aan, want hij had nog steeds zijn telefoon vast.
In de kroeg was het vrouwvolk veelal te jong en van de leeftijd dat ze vaders grijze haren bezorgen, maar Godzilla zag er goed uit en ook Jermo z’n strippoker tjik was on the spot. Ze vroeg of ik met haar smste donderdag tijdens het Stef stuntpiloten. “Je weet toch wel met wie je smst als je smst?”
Ed verliet op een gegeven moment de kroeg, hij had z’n weekend gevierd alsof hij een veertigurige werkweek achter de rug had. Maar hij verliet ons niet voordat we de boks hadden gedaan, en gedaan en gedaan en gedaan en gedaan en gedaan. Toen rende hij maar weg om het niet nog een keer te hoeven doen. Luchtjes beleeft zijn tweede jeugd en was gezellig van de partij. En ah, toen ik in het linkergedeelte van de kroeg kwam, zag ik m’n knappe treingezelschap ook feesten alsof het 1999 was. Zelfs sprak ik Julia nog even en tot mijn verbazing volgt ze de dezelfde opleiding die ik gevolgd heb. Dat was interessant……ik herinner me steeds meer van de avond en weet dat Japio sprak over een afterparty en Triezz hetzelfde. Hoewel ik tosti’s eten nooit vervelend vind, hoorde ik mijn bed al roepen om kwart voor vijf. Weltrusten!