“Als’t zo makkelijk gaat…” zegt Jos, “wat moet je dan?” Ik geef hem van harte gelijk. Dus we gaan naar buiten, en onze wegen scheiden zich. Zonder om te kijken loop ik weg bij Isis. Tijd – half vijf uur geweest. Het is welletjes, ik ga slapen. Maar eerst blik ik nog even met u terug.
De avond van Sinterklaas vieren met m’n lieve familie zat erop. Het viel me 100% mee, onze nieuwe vorm van vieren, en de afdronk was gezellig. Het zette me aan tot een paar beschonken uren kroeg. Van die uren die je nooit meer terugkrijgt, niet te herinneren zijn, maar waarvan je weet dat het mooi was!
Een glimlach van Lieke herinner ik mij nog, en Triez die aan me vroeg: “Zeg het maar, op wie lijkt ze?” Een inkopper! Op Leow. Dat wist ik allang. Irma staat er ook mooi bij met haar muts op, en ik zeg dat ik haar foto als verpleegkundige zag voorbij scrollen laatst. Die foto’s ook allemaal voorbij te scrollen. Ze doen maar. Veel te veel foto’s. Maar ja, ik ben ook zo’n sociale jongen. Elwin liep er rond, vd Pant zie ik ook een flart van voorbij komen. Zijn gezicht hangt vlak voor me en zat brabbelt hij me toe. Iets met een chick die hij ging doen volgens mij. Drinken bestel ik aan de bar. De eerste keer trakteer ik Jos, de tweede keer (een paar drankjes later) trakteer ik Triez. Beenen duikt opeens naast me op. “HOE IS HET?” Dat hoort erbij hé, dat geschreeuw. Anders versta je elkaar niet. Doof zal ik worden.
Japie is er ook en hij wijst me op Jolien haar aanwezigheid. “Ach ja…dat is een duidelijke zaak,” en samen doen we alsof we elkaar niet hebben gezien. Dan spreek ik met Jos Smit. Hij staat al een tijd droog en ik schud hem de hand. We lachen. De menigte krioelt langs ons, en ik schreeuw hem toe dat ie elke dame hier in de kroeg kan krijgen. Hij begint over m’n zaken, en denkt serieus dat ik een gat in de markt heb. “Over twee jaar schud ik jou als miljonair de hand!” Hoe hij denkt dat ik dat voor elkaar krijg, is me een raadsel. We hebben het er nog over! Daar heb je Lucky Luke, “WAT EEN TOFFE SNOR!” En hij benoemt mijn anonieme gedicht, “Wie anders weet dat ik eigenlijk 24 ben?!” Zijn nichtje staat dicht naast me, en zorgt voor gedachten waar ik Ed anders klappen voor geef. Het is een geile avond. Maar geen dame maakt het waar.
Zwalkend met Jos richting Isis kom ik Sander tegen! Hah fantastisch, ik omhels de beste man. “Nou zeg,” denk ik bij mezelf. “Zo vriendelijk heb ik me nog nooit bij hem uitgelaten.” Er worden nog woorden gesproken, maar ze zijn om het even. Isis heet ons welkom en het is altijd afwachten hoeveel uren later je hier weer uitkomt. EN in welke toestand. Dat je naar knoflook zult ruiken uit je bek, is bijna een zekerheid. Dat hoort eigenlijk bij een goede avond Isis. Lieke is er ook weer. Oh ja, natuurlijk was ze er. We liepen haar achterna.
Over Facebook zend ik haar berichten, terwijl Jos en ik knoflookvrij en na een klein kwartier Isis afscheid namen. “Over facebook berichten sturen is omslachtig,” dacht ik nog. “In deze toestand is alles omslachtig.” Rond vijf uur ga ik slapen.
Zondag word ik om half twee wakker door m’n wekker. Half zat vraag ik me af waarom ik in hemelsnaam op zondag m’n wekker heb gezet. Ik proef de alcohol nog branden in mijn tong. Mijn hoofd komt drie keer voorbij draaien, en ziet alle hoeken van de kamer. Dan weet ik het weer….ik moet zo werken. Ik ook met m’n goede ideeën.
Ellis en Wieger, van harte gefeliciteerd met jullie verjaardag!! Vl plz beide, Xje